Zgodnie z art. 52 kodeksu pracy, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (zwolnienie dyscyplinarne) w razie:
1) ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,
2) popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem,
3) zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.
Polecamy: Co musi znaleźć się w świadectwie pracy?
Powyższe oznacza, że aby zwolnić pracownika dyscyplinarnie, musi istnieć wina pracownika. W orzeczeniach Sądu Najwyższego możemy znaleźć orzeczenia, zgodnie z którymi wina pracownika musi być umyśla, bądź też musi dojść do rażącego, zawinionego niedbalstwa.
Niestety choroba alkoholowa, stwierdzona orzeczeniem lekarskim, nie jest uznawana za winę umyślą. Wobec tego, jeżeli pracownik stawi się do pracy w stanie nietrzeźwości, to nie możemy zwolnić go dyscyplinarnie.
Nietrzeźwego pracownika w żadnym wypadku nie możemy dopuścić do pracy.
Istotne jest to, że to pracownik musi udowodnić chorobę alkoholową. Pracodawca, ani sąd nie mają obowiązku wskazywania, że pracownik jest alkoholikiem. To na pracowniku ciąży obowiązek udowodnienia, że leczy się z nałogu, na przykład poprzez przedstawienie karty leczenia szpitalnego, i to on będzie musiał udowodnić, że stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości nie jest winą umyślą.
Polecamy: Czym jest świadectwo pracy?
Należy jednak podkreślić, że z takim pracownikiem możemy oczywiście rozwiązać umowę o pracę, ale z zachowaniem przewidzianego przepisami prawa okresu wypowiedzenia. Niedopuszczalna jest bowiem sytuacja, w której pracodawca nie może zwolnić pracownika, który świadomie naraża na niebezpieczeństwo działanie całego zakładu pracy, a tym samym uniemożliwia i dezorganizuje pracy w całym zakładzie. Wypowiedzenie umowy takiemu pracownikowi musi oczywiście odbyć się w dniu, w którym pracownik jest trzeźwy i dopuszczony do pracy.
Niemożność wykonywania pracy z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego traktuje się na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby.