Rozwiązaliśmy umowę o pracę z pracownikiem, który był zatrudniony w wymiarze 1/2 etatu z wynagrodzeniem 1100 zł brutto miesięcznie. Pracę wykonywał on od poniedziałku do piątku po 4 godziny dziennie, czyli jego dobowa norma czasu pracy wynosiła 8 godzin. W okresie ostatnich 3 miesięcy przed rozwiązaniem umowy o pracę wypłaciliśmy mu wynagrodzenie i dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych w łącznej wysokości 2200 zł. Jak obliczyć ekwiwalent za urlop za 1 godzinę – pyta Czytelniczka z Pruszkowa.
Podstawę wymiaru ekwiwalentu za urlop, którą stanowi zarówno wynagrodzenie zasadnicze, jak i dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, należy podzielić przez współczynnik obowiązujący w roku wypłaty ekwiwalentu i proporcjonalny do wymiaru etatu, w jakim był zatrudniony Państwa pracownik. Tak otrzymaną kwotę trzeba podzielić przez 8-godzinną dobową normę czasu pracy obowiązującą pracownika.
Podstawa prawna: Umowy zlecenia i inne umowy cywilnoprawne w 2017 r.
W podstawie ekwiwalentu za urlop uwzględnia się stałe oraz zmienne składniki wynagrodzenia, z wyłączeniem należności wymienionych w § 6 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (dalej rozporządzenie urlopowe), tj. m.in.:
- jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie,
- wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas niezawinionego przez pracownika przestoju,
- gratyfikacji (nagród) jubileuszowych,
- wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, a także
- za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy.
Wynagrodzenie (wraz z dodatkiem) za pracę w godzinach nadliczbowych nie zostało wymienione w § 6 rozporządzenia urlopowego jako wyłączone z podstawy ekwiwalentowej. Zatem należy je wliczyć do tej podstawy w wysokości faktyczne wypłaconej w okresie uwzględnianym przy obliczaniu ekwiwalentu. Nie ma znaczenia, czy był to składnik za 1 miesiąc, czy za dłuższy okres (tak jak w przypadku obliczania wynagrodzenia urlopowego, kiedy składniki za okresy dłuższe niż miesiąc pomija się).
Rozporządzenie urlopowe określa sposób wliczania do podstawy ekwiwalentu za urlop różnych składników wynagrodzenia w zależności od ich rodzaju, tj.:
● składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości - uwzględnia się w podstawie ekwiwalentu za urlop w kwocie przysługującej w miesiącu rozwiązania umowy o pracę,
● składniki wynagrodzenia określone w zmiennej wysokości i przysługujące za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc - uwzględnia się w średniej wysokości wypłaconej w okresie 3 miesięcy poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu (rozwiązania umowy); jeśli pracownikowi przysługiwały składniki wynagrodzenia za okres dłuższy niż 1 miesiąc, to do podstawy wymiaru ekwiwalentu za urlop należy przyjąć średnią tych składników wypłaconych w okresie maksymalnie 12 miesięcy poprzedzających uzyskanie prawa do ekwiwalentu.
Obliczając ekwiwalent za urlop:
Krok 1. Podstawę wymiaru należy podzielić przez tzw. współczynnik ekwiwalentowy (z roku, w którym pracownik nabył prawo do ekwiwalentu za urlop), który jest uśrednioną liczbą dni pracy w danym roku kalendarzowym. W ten sposób otrzymujemy stawkę za 1 dzień niewykorzystanego urlopu.
Krok 2. Otrzymaną stawkę należy podzielić przez liczbę odpowiadającą dobowej normie czasu pracy obowiązującej pracownika.
Należy przypomnieć, że pracownika zatrudnionego na część etatu obowiązuje najczęściej 8-godzinna dobowa norma czasu pracy, bez względu na to, że wykonywał pracę od poniedziałku do piątku po 4 godziny na dobę. Pracownikami z inną dobową normą są np. niepełnosprawni w stopniu umiarkowanym i znacznym, dla których wynosi ona 7 godzin, albo niektórzy pracownicy medyczni z normą 7 godzin i 35 minut.
W 2017 r., czyli w roku, w którym pracownik nabył prawo do ekwiwalentu, współczynnik ekwiwalentowy dla pełnego etatu wynosi 20,83, a dla części etatu stanowi jego proporcjonalną część, tj. 10,42 (20,83 x ½).
PRZYKŁAD
Z pracownikiem rozwiązano umowę o pracę 30 kwietnia 2017 r. W tym dniu nabył on prawo do ekwiwalentu za urlop. Wynagrodzenie zatrudnionego stanowiła stawka miesięczna w wysokości 1100 zł, którą należy przyjąć do podstawy ekwiwalentowej w tej kwocie. Ponadto w okresie od stycznia do marca 2017 r. pracownikowi wypłacono wynagrodzenie i dodatek za pracę nadliczbową w łącznej wysokości 2200 zł. Ten składnik jako zmienny należy przyjąć do podstawy wymiaru ekwiwalentu w średniej wysokości, tj. 733,33 zł (2200 zł : 3). Podstawę wymiaru stanowi kwota 1833,33 zł (1100 zł + 733,33 zł), a współczynnik ekwiwalentowy, jaki należy przyjąć, wynosi 10,42. Przy założeniu, że obowiązująca pracownika dobowa norma czasu pracy wynosi 8 godzin, ekwiwalent za 1 godzinę niewykorzystanego urlopu wyniesie 21,99 zł, zgodnie z poniższym wyliczeniem:
● 1833,33 zł : 10,42 = 175,94 zł (obliczenie ekwiwalentu za 1 dzień),
● 175,94 zł : 8 godz. (dobowa norma czasu pracy pracownika) = 21,99 zł (obliczenie ekwiwalentu za 1 godzinę).
Tak obliczony ekwiwalent za 1 godzinę urlopu należy pomnożyć przez liczbę godzin niewykorzystanego przez pracownika urlopu wypoczynkowego.
Ekwiwalent za urlop staje się wymagalny w dniu rozwiązania umowy o pracę. Jeśli nie wypłacili Państwo w terminie ekwiwalentu za urlop, to przy jego wypłacie należy pracownikowi dodatkowo wypłacić odsetki za zwłokę.
Sprawdź serwis: Czas pracy
Podstawa prawna:
● art. 129 § 1, art. 171 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666; ost.zm. Dz.U. z 2017 r. poz. 60),
● art. 93 ust. 1 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 1638; ost.zm. Dz.U. z 2016 r. poz. 2260),
● art. 15 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 2046; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 1948),
● § 6-7, § 14-19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. Nr 2, poz. 14; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 174, poz. 1353).