Pracownik (35 lat) zatrudniony w naszej spółce od ponad 2 lat w pełnym wymiarze czasu pracy na początku grudnia 2023 r. uległ wypadkowi (zdarzenie nie ma związku z pracą). Otrzymał zwolnienie lekarskie na okres od 2 grudnia 2023 r. do 5 stycznia 2024 r. Jest to jego kolejna niezdolność do pracy w 2023 r. (poprzednio przebywał na zwolnieniu lekarskim we wrześniu 2023 r. przez 4 dni, za które otrzymał wynagrodzenie chorobowe). Jakie świadczenia przysługują mu za te miesiące?
Rada
Pracownikowi będzie przysługiwało wynagrodzenie chorobowe za okres od 2 do 30 grudnia 2023 r. i zasiłek chorobowy za okres od 31 grudnia 2023 r. do 4 stycznia 2024 r. Jeżeli zwolnienie będzie kontynuowane bez przerwy, Państwa pracownik nadal będzie miał prawo do zasiłku za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy przypadającej w 2024 r.
Uzasadnienie
Państwa pracownik zachorował w grudniu 2023 r. Jest to jego kolejna niezdolność do pracy w tym roku, która trwa do 4 stycznia 2024 r. Ponieważ w 2023 r. pracownik przez 4 dni pobierał wynagrodzenie chorobowe, dni te należy wliczyć do okresu niezdolności do pracy, za które pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe (33 dni). Oznacza to, że pracownikowi trzeba wypłacić to wynagrodzenie jeszcze za okres 29 dni w 2023 r., czyli od 2 do 30 grudnia 2023 r. Za okres od 31 grudnia 2023 r. do 4 stycznia 2024 r. pracownik zachowuje prawo do zasiłku chorobowego. Należy przy tym sprawdzić, kto będzie płatnikiem zasiłku w 2024 r. Trzeba wziąć pod uwagę, że jeżeli w 2023 r. płatnikiem zasiłku był ZUS, to on wypłaca zasiłek za cały nieprzerwany okres niezdolności do pracy, czyli również za przypadający w 2024 r. Natomiast w sytuacji gdy to Państwo wypłacali zasiłki w 2023 r., ale w 2024 r. nie są już tymi płatnikami, wypłatę za okres od 1 do 4 stycznia 2024 r. należy przekazać ZUS.
Prawo do świadczeń z tytułu choroby
Pracownik ma prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy przez okres 33 dni w ciągu roku kalendarzowego (lub 14 dni – jeżeli ukończył 50 lat). Wynagrodzenie to jest wypłacane przez pracodawcę (art. 92 Kodeksu pracy). Okres 33 lub 14 dni w roku kalendarzowym, za który przysługuje wynagrodzenie chorobowe, powinien być liczony od 1 stycznia. Jeżeli nieprzerwana niezdolność pracownika do pracy z powodu choroby przypada na przełomie roku kalendarzowego, a 31 grudnia pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, również od 1 stycznia nadal przysługuje mu ten zasiłek. Jeżeli jednak wystąpiłaby choćby jednodniowa przerwa w niezdolności do pracy, to po tej przerwie pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego.
Pracownik jest niezdolny do pracy od 28 grudnia 2023 r. do 5 stycznia 2024 r. 31 grudnia 2023 r. miał prawo do zasiłku chorobowego, a zatem przysługuje mu on również za 5 dni stycznia. Załóżmy, że pracownik zachorował ponownie 8 stycznia 2024 r. i był nieobecny w pracy z tego powodu przez kolejnych 7 dni. Za ten okres przysługuje mu wynagrodzenie chorobowe.
Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy pracownika przypada na przełomie roku, a 31 grudnia pracownik pobierał zasiłek chorobowy, to od 1 stycznia nadal będzie mu on przysługiwał.
Płatnik zasiłków w 2024 r.
Płatnik składek na ubezpieczenie chorobowe (którym jest m.in. pracodawca, zleceniodawca) jest zobowiązany w 2024 r. do wypłaty świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jeżeli:
- na 30 listopada 2023 r. zgłaszał do ubezpieczenia chorobowego co najmniej 21 ubezpieczonych lub
- na 30 listopada 2023 r. nie zgłaszał nikogo do ubezpieczenia chorobowego, ale według stanu na pierwszy miesiąc, w którym dokonał zgłoszenia do tego ubezpieczenia, zostało nim objętych co najmniej 21 ubezpieczonych.
Decydująca jest liczba osób zgłaszanych do ubezpieczenia chorobowego. Nie ma znaczenia, czy płatnik faktycznie odprowadził za te osoby składkę za listopad czy za pierwszy miesiąc, w którym dokonał zgłoszenia do ubezpieczenia chorobowego.
Zmiana liczby osób zgłaszanych do ubezpieczenia chorobowego, która następuje po 30 listopada danego roku (lub po miesiącu, w którym płatnik składek dokonał pierwszego zgłoszenia osób do ubezpieczenia chorobowego), nie wpływa na przyznane wcześniej płatnikowi składek uprawnienie do ustalania prawa i wypłaty zasiłków w danym roku.
art. 4, art. 8, art. 61 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – j.t. Dz.U. z 2022 r. poz. 1732; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 641
art. 92 § 1, § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – j.t. Dz.U. z 2023 r. poz. 1465
Izabela Nowacka
ekonomista, od wielu lat zajmuje się tematyką wynagrodzeń i rozliczaniem płac, autorka licznych publikacji z dziedziny prawa pracy, podatków i ubezpieczeń społecznych