Omawiany art. 47(1) określa wysokość odszkodowania, jaką może otrzymać pracownik. Wysokość odszkodowania, którego żądał pracownik na podstawie art. 45 Kodeksu lub które zasądził sąd pracy zamiast przywrócenia do pracy, jest pozostawiona uznaniu sądu, który działa w granicach zakreślonych przez art. 47(1). A zatem, pracownikowi na podstawie art. 45 przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.
Oznacza to, że pracownik, którego okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące, nie może otrzymać odszkodowania niższego niż za 3 miesiące. Jest to jednak maksymalna wysokość odszkodowania przysługującego temu pracownikowi. Inaczej natomiast może kształtować się wysokość odszkodowania, w razie gdy okres wypowiedzenia wynosił 2 tygodnie lub 1 miesiąc. Pracownicy ci muszą otrzymać odszkodowanie w wysokości odpowiadającej co najmniej tym okresom. Mogą jednak otrzymać także odszkodowanie wyższe na przykład przy 2 - tygodniowym okresie wypowiedzenia za 2 lub 3 miesiące.
Zobacz: Przywrócenie do pracy w wyniku orzeczenia sądu (art. 47)
Tak jak i przy wynagrodzeniu zasądzanym obok przywrócenia do pracy, tak i tu sposób obliczania odszkodowania wynika z przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy. Z przepisów tych wynika, iż jest on analogiczny do zastosowanego przy ustalaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy.
Zobacz serwis: Zatrudnienie
Podstawa prawna: art. 47(1) Kodeksu pracy