Należy przede wszystkim wskazać, że pracodawca ma obowiązek wydać pracownikowi świadectwo pracy pracownikowi w dniu zakończenia stosunku pracy, najpóźniej w ciągu 7 dni od rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. W świadectwie pracy muszą znaleźć się określone informacje, przewidziane przez art. 97 § 2 Kodeksu pracy (K.p.), w tym okres i rodzaj wykonywanej pracy, zajmowane stanowiska, tryb rozwiązania oraz Rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy, które wymienia m.in. wymiar czasu pracy pracownika oraz informacje o urlopie wypoczynkowym wykorzystanego przez pracownika w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy.
Co do zasady, w wypadku wydania świadectwa zawierającego błędy, informacje niezgodne z prawdą lub niepełne, pracownikowi przysługuje uprawnienie do wystąpienia o sprostowanie świadectwa pracy. Procedura sprostowania powinna również zostać zastosowana w wypadku umieszczenia w świadectwie pracy niezgodnej z prawdą informacji o wypłaceniu przysługującego pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop.
Polecamy produkt: Kodeks pracy 2016 z komentarzem (książka)
Zgodnie z art. 97 § 21 Kodeksu pracy pracownik powinien w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa. W razie nieuwzględnienia wniosku pracownikowi przysługuje, w ciągu 7 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy przez pracodawcę, prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem jego sprostowania.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego niezakwestionowanie nieprawidłowego świadectwa pracy w opisanej powyżej procedurze nie skutkuje w żadnym zakresie wygaśnięciem roszczeń przysługujących pracownikowi od pracodawcy. Cytując postanowienie Sądu Najwyższego z 10 stycznia 2012, sygn. akt I PK 104/11 „świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym, nie zawiera elementów ocennych, a jedynie fakty wskazane w art. 97 KP, samo przez się nie tworzy praw podmiotowych ani ich nie pozbawia, nie ma więc cech wyłączności w zakresie dowodowym w postępowaniu o realizację tych praw, dowód przeciwko stwierdzeniom czy brakowi stwierdzeń w świadectwie pracy, jako dokumencie, w ramach postępowania o konkretne roszczenie może być przeprowadzony w każdym czasie, także po upływie terminów z art. 97 § 21 KP. W konsekwencji świadectwo pracy nie jest dokumentem prawotwórczym i mającym znaczenie prejudycjalne dla ustalania ewentualnych przyszłych uprawnień”.
Oznacza to, że niezależnie od treści świadectwa pracy w przedmiocie wypłaty ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, pracownik może domagać się jego wypłaty od pracodawcy przed sądem pracy. Pamiętać należy, iż ciężar udowodnienia faktu wypłaty ekwiwalentu spoczywa na pracodawcy. Wobec tego wystarczy aby pracownik wskazał, iż taka wypłata nie nastąpiła.
Sprostowanie świadectwa nie musi więc poprzedzać wystąpienia przez pracownika do sądu w celu dochodzenia należnych świadczeń pieniężnych.
Termin przedawnienia do dochodzenia ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wynosi 3 lata od daty, w której roszczenie stało się wymagalne, a więc od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, zgodnie z art. 291 § 1 kodeksu pracy w związku z art. 171 § 1 kodeksu pracy.
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy: art. 97, art. 99, art. 300,