Pracownik ma obowiązek naprawienia szkody, jaką pracodawca poniósł za zawinione niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków pracowniczych. Pracownik ponosi odpowiedzialność za rzeczywistą szkodę, swego bezprawnego działania lub zaniechania.
Zobacz: Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez wielu pracowników (art. 118)
Odszkodowanie za szkodę wyrządzoną przez pracownika ustala się w wysokości poniesionej przez pracodawcę szkody. W przepisach kodeksu pracy wprowadzono górną granicę wysokości odszkodowania. Jest nią kwota trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu jej wyrządzenia. W przypadku, jeśli strata jest mniejsza niż trzymiesięczne wynagrodzenie pracownika, jej wysokość decyduje o rozmiarze odpowiedzialności pracownika. Natomiast, jeżeli szkoda przewyższa górną granicę, pracownik zapłaci wynagrodzenie w wysokości trzymiesięcznej pensji. Jeśli pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, uwzględnia się jedynie jego wynagrodzenie za część etatu.
Granica wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia dotyczy naprawienia szkody powstałej przez zawinione lecz nieumyślne działanie lub zaniechanie pracownika. W przypadku, kiedy pracownik nie wykonał lub wykonał nienależycie swoje obowiązki pracownicze umyślnie ponosi od odpowiedzialność w pełnej wysokości.
Zobacz serwis: Wypowiedzenie
Roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym pracodawca dowiedział się o wyrządzeniu szkody przez pracownika - jednak nie później niż z upływem 3 lat od jej wyrządzenia. W przypadku szkody wyrządzonej umyślnie, roszczenia przedawniają się po upływie 10 lat.
Podstawa prawna: Art. 119 Kodeksu pracy