Przepisy Kodeksu pracy wyraźnie wskazują okoliczności, których zaistnienie połączone z obniżeniem wynagrodzenia pracownika uprawnia go do otrzymania tego świadczenia.
Pracownikami uprawnionymi do otrzymania dodatku są:
• pracownice w ciąży lub karmiące dziecko piersią, gdy zmiana warunków pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia (art. 179 § 4 k.p.),
• pracownicy przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy, u których stwierdzono objawy wskazujące na powstawanie choroby zawodowej i w związku z tym przeniesiono ich do innych prac nienarażających ich na działanie czynników wywołujących te objawy, jeśli powoduje to obniżenie wynagrodzenia (art. 230 k.p.),
• pracownicy przez okres do 6 miesięcy, którzy stali się niezdolni do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej (i nie zostali uznani za niezdolnych do pracy w rozumieniu ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, DzU z 2004 r. nr 39, poz. 353 ze zm.), jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia (art. 231 k.p.).
Pojęcie „przeniesienie do innej pracy” można zdefiniować nie tylko jako zmianę rodzaju pracy o charakterze przedmiotowym, ale także wszelkie zmiany zachodzące w procesie pracy, a w szczególności zmiany dotyczące organizacji czasu pracy, jak również zmiany zachodzące w obniżeniu wydajności pracy w związku z wystąpieniem okoliczności wskazanych w przepisach prawa pracy.
Inną ustawą, na mocy której pracownikom przysługują dodatki wyrównawcze do wynagrodzeń, jest ustawa z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (DzU nr 90, poz. 844 ze zm.).
Uprawnienie to przysługuje, jeżeli wypowiedzenie warunków płacy i pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia:
• określonym kategoriom pracowników (m.in. pracownikom w wieku przedemerytalnym, pracownicom w ciąży, członkom rady pracowniczej przedsiębiorstw państwowych, członkom zarządu zakładowej organizacji związkowej) do końca okresu, w którym korzystaliby ze szczególnej ochrony przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy przy zwolnieniu grupowym (art. 5 ust. 6 ustawy),
• pracownikom, których stosunek pracy podlega z mocy odrębnych przepisów szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem i wobec których jest dopuszczalne wypowiedzenie stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia przez okres do 6 miesięcy przy zwolnieniu indywidualnym. Wyjątkowo w tym przypadku z prawa do dodatku wyrównawczego nie mogą skorzystać pracownicy przebywający na urlopach, a także nieobecni w pracy z innych usprawiedliwionych przyczyn, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 10 ust. 4 ustawy).
Powyższe dodatki są obliczane według tych samych zasad co dodatki wyrównawcze przewidziane w Kodeksie pracy.