Pracownik wykonując swoje obowiązki popełnił błąd przy dokonywaniu obliczeń, w wyniku czego przygotowany przez niego raport okazał się błędny. Raport przygotowywał przez około 4 godziny i oddał go pod koniec dnia pracy. Pracodawca nakazał pracownikowi natychmiastowe dokonanie niezbędnych poprawek. Charakter raportu nie pozwalał na wprowadzenie prostych zmian w jego treści i wymagał ponownego przygotowania raportu co zajęło pracownikowi kolejne 4 godziny.
Redakcja poleca: Zatrudnianie i zwalnianie pracowników – praktyczny poradnik (książka)
Pracownik otrzymawszy polecenie poprawy raportu uważał, iż wykonuje pracę w godzinach nadliczbowych, gdyż uznał, iż spełnił przesłanki z art. 151 Kodeksu pracy (K.p.). Praca wykraczała poza dobowe normy czasu pracy, była wykonywana w związku z szczególnymi potrzebami pracodawcy oraz była wykonywana na polecenie pracodawcy. Pracownik jednak zauważył, iż jego wynagrodzenie nie zostało zwiększone. Postanowił wyjaśnić tą sytuację z pracodawcą, który stwierdził, iż pracownik nie wykonywał pracy w godzinach nadliczbowych, gdyż poprawiał swój błąd, a praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika norma czasy pracy wynikała wyłącznie z jego winny. Pracownik nie wie czy pracodawca ma rację.
Dołącz do nas na Facebooku!
Pomimo, iż pracownik słusznie zauważył spełnienie się warunków świadczących o wykonywaniu pracy w godzinach nadliczbowych nie zdawał sobie sprawy o istnieniu przepisu z art. 82 K.p., zgodnie z którym pracownikowi należy się wynagrodzenie obniżone o wartość wadliwie wykonanej pracy. W przypadku jednak, gdy pracownik dokona naprawy tej pracy zachowuje prawo do pełnego wynagrodzenia, nie nabywa jednak prawa do wynagrodzenia za czas naprawy.
Autor: Krzysztof Sosnowski, koordynator serwisu www.radapracownikow.pl
Podstawa prawna: Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r.