Można pomniejszyć wynagrodzenie pracownika o 2 godziny nieobecności spowodowanej spóźnieniem. Szczegóły w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
Pracownikowi, co do zasady, przysługuje wynagrodzenie za pracę wykonaną (art. 80 Kodeksu pracy). Za czas niewykonywania pracy pracodawca ma obowiązek zapłacić tylko w przypadkach przewidzianych przez prawo pracy, np. w razie przestoju, choroby czy okolicznościowego zwolnienia od pracy. Natomiast spóźnienie jest nieobecnością, za którą ogólnie obowiązujące przepisy nie przewidują prawa do wynagrodzenia.
Podczas nieobecności w pracy (spowodowanej spóźnieniem) pracownik nie wykonuje swoich podstawowych obowiązków wynikających ze stosunku pracy, tj. nie świadczy pracy na rzecz pracodawcy w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym. Tym samym po stronie zatrudniającego nie powstaje obowiązek zapłaty wynagrodzenia za ten czas. Pracownik, który nie dotarł do pracy na czas i wychodzi z pracy o tej samej porze co zwykle, krócej realizuje przypisane mu zadania służbowe. Zasadne jest zatem, aby w takiej sytuacji otrzymał on pensję niższą niż np. jego współpracownicy wynagradzani według tej samej stawki, którzy punktualnie przybyli do pracy.
Nie ma jednak przeszkód, aby postanowienia wewnątrzzakładowe (np. układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania) inaczej uregulowały tę kwestię, przykładowo gwarantując pracownikowi w pewnych okolicznościach wynagrodzenie również za czas spóźnienia.
Pracodawca ma prawo pomniejszyć pensję podwładnego niezależnie od przyczyny spóźnienia. Nie ma więc znaczenia, czy pracownik nie dotarł punktualnie do pracy z powodu strajku przewoźnika kolejowego, odwołania lotu czy warunków atmosferycznych.
WAŻNE!
Każde spóźnienie do pracy, bez względu na jego przyczynę i długość, może powodować obniżenie wynagrodzenia należnego pracownikowi.
W celu obliczenia wynagrodzenia (ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości) za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik w tym miesiącu był nieobecny w pracy z innych przyczyn niż niezdolność do pracy spowodowana chorobą i jeżeli za czas tej nieobecności nie zachowuje prawa do wynagrodzenia, należy:
- podzielić stałą stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu,
- pomnożyć otrzymany wynik przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy,
- odjąć kwotę obliczoną w powyższy sposób od wynagrodzenia przysługującego pracownikowi za cały miesiąc (§ 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy).
PRZYKŁAD
Pracownik pracujący na pełny etat w podstawowym systemie czasu pracy od poniedziałku do piątku, 4 października 2011 r. z powodu strajku na kolei spóźnił się do pracy 2 godziny. Biorąc pod uwagę, że jest on wynagradzany stałą miesięczną stawką w wysokości 4000 zł, potrącenie za spóźnienie wynosi 47,62 zł zgodnie z poniższym wyliczeniem:
● 4000 zł (miesięczne wynagrodzenie) : 168 godzin (do przepracowania w październiku 2011 r.) = 23,81 zł;
● 23,81 zł x 2 godziny spóźnienia = 47,62 zł.
Pracodawcy, mimo że nie mają takiego obowiązku, uznają spóźnienia do pracy niewynikające z winy pracownika za nieobecności usprawiedliwione (choćby ze względu na zasady współżycia społecznego). Wiele w tej kwestii zależy od okoliczności takiego spóźnienia. Jeśli jednak pracownik notorycznie spóźnia się do pracy, nie tłumacząc się z tego swoim przełożonym, wówczas jest podstawa, aby taką nieobecność potraktować jak nieusprawiedliwioną.
WAŻNE!
Przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są m.in. przypadki niemożności jej wykonywania uznane przez pracodawcę za usprawiedliwione.
Podstawa prawna
- art. 80 Kodeksu pracy,
- § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. Nr 60, poz. 281 ze zm.),
- § 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. Nr 62, poz. 289 ze zm.).