Takie postępowanie będzie nieprawidłowe. W umowie o pracę powinni Państwo wskazać zarówno kwotę do wypłaty, jak i wszystkie potrącenia publicznoprawne, które dopiero łącznie stanowią wynagrodzenie przysługujące pracownikowi.
UZASADNIENIE
W treści umowy o pracę, obok takich danych, jak rodzaj pracy i miejsce jej wykonywania, powinna znaleźć się informacja o wysokości przysługującego pracownikowi wynagrodzenia. Kodeks pracy wskazuje na obowiązek określenia w umowie o pracę wynagrodzenia za pracę odpowiadającego rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia, przy czym wprost nie definiuje jego wartości (art. 29 § 1 pkt 3 Kodeksu pracy). W prawie pracy nie funkcjonują pojęcia „netto” i „brutto”. Prawidłowe jest więc założenie, że ustawodawca wskazując wynagrodzenie ze stosunku pracy miał na myśli wynagrodzenie zawierające kwotę do wypłaty i należne obciążenia na rzecz budżetu państwa.
Na ten temat wypowiadał się Sąd Najwyższy m.in. w uzasadnieniu do uchwały z 20 września 1990 r. (III PZP 14/90, OSNCP 1991/2-3/29), w której stwierdził, że pracodawca, spełniając rolę płatnika podatku, nie przestaje być stroną stosunku pracy, gdyż dokonuje jego pobrania (obliczenia) z wynagrodzenia za pracę, które stanowi jeden z zasadniczych elementów treści tego stosunku.
Podobny pogląd Sąd Najwyższy wyraził w uzasadnieniu do wyroku z 22 kwietnia 1998 r. (I PKN 55/98, OSNAPiUS 1999/8/278), stwierdzając, że wynagrodzenie za pracę to określone w umowie o pracę wynagrodzenie brutto, a z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jedynie obowiązek pobierania od tego wynagrodzenia zaliczki na poczet podatku dochodowego.
Powyższe potwierdza też uzasadnienie do uchwały z 7 sierpnia 2001 r. (III ZP 13/01, OSNAPiUS 2002/2/35) i z 19 września 2002 r. (III PZP 18/02, OSNP 2003/9/214), w której Sąd Najwyższy stwierdził, że wynagrodzenie za pracę, jako niezbędny element stosunku pracy (art. 22 § 1 Kodeksu pracy), jest pojęciem określonym przepisami prawa pracy i że z przepisów tych bez wątpienia wynika, że należne pracownikowi wynagrodzenie obejmuje również tę część, którą pracodawca może (ma obowiązek) odliczyć.
WAŻNE!
W umowie o pracę pracodawca powinien wskazać zarówno wynagrodzenie do wypłaty, jak i potrącenia publicznoprawne.
W uzasadnieniu SN wskazał art. 87 § 1 Kodeksu pracy, według którego z wynagrodzenia za pracę – po odliczeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych – podlegają potrąceniu określone należności. Wynika z tego, że część podlegająca odliczeniu stanowi również element należnego pracownikowi wynagrodzenia za pracę. W opinii sądu, wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę jest w całości wierzytelnością pracownika i jako takie podlega zasądzeniu w rozstrzygnięciach sądowych. Zatem wierzytelność ta z tytułu zatrudnienia stanowi cały zarobek, łącznie z częścią przeznaczoną na obowiązkowe potrącenia, a więc zarówno zaliczka na podatek dochodowy, jak i składki na ubezpieczenia społeczne stanowią część wynagrodzenia za pracę i nie można ich pominąć w treści umowy o pracę.
Takie stanowisko zajął również Departament Prawny Głównego Inspektoratu Pracy (sygn. GPP-364-4560-4-1/11/PE/RP):
„(...) Wynagrodzenie za pracę określone w umowie o pracę powinno obejmować całość wynagrodzenia przysługującego pracownikowi łącznie z kwotami odliczeń, jakich pracodawca, działając w charakterze płatnika, obowiązany jest dokonywać na podstawie odrębnych przepisów.
Przepisy prawa pracy nie przewidują sankcji nieważności w przypadku, gdy jeden z warunków zatrudnienia został określony w umowie o pracę w sposób nieprawidłowy. W konsekwencji wskazanie w umowie o pracę wysokości wynagrodzenia za pracę w kwocie netto nie wpływa na ważność zawartej umowy.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowego określenia w umowie o pracę wysokości przysługującego pracownikowi wynagrodzenia za pracę, inspektor pracy, działając na podstawie art. 11 pkt 8 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy, może skierować do pracodawcy wystąpienie wnosząc o usunięcie stwierdzonych naruszeń”.
WAŻNE!
Wskazanie w umowie o pracę wysokości wynagrodzenia za pracę w kwocie netto nie wpływa na ważność zawartej umowy.
Podstawa prawna
- art. 18, art. 22, art. 29 Kodeksu pracy.