Maria B. była zatrudniona w I Urzędzie Skarbowym w K. W maju 2007 r. została odwołana z wcześniej zajmowanego stanowiska zastępcy naczelnika. Dzień po odwołaniu powierzono jej stanowisko starszego sekretarza skarbowego w dziale podatku dochodowego od podmiotów gospodarczych (stanowisko to było zaliczane do grupy stanowisk specjalistycznych) z zachowaniem przez okres wypowiedzenia, tj. przez 3 miesiące (od maja do sierpnia 2007 r.), warunków pracy i płacy. Jej wynagrodzenie w tym czasie wynosiło ponad 5800 zł.
3 stycznia 2008 r. w związku ze zmianami organizacyjnymi w I Urzędzie Skarbowym w K. oraz wynikającą z tego potrzebą uregulowania zasad wynagradzania pracowników naczelnik I Urzęu Skarbowego w K. wypowiedział Marii B. na podstawie art. 42 § 2 k.p. warunki płacy z zachowaniem dotychczasowego wynagrodzenia przez okres 3 miesięcy wypowiedzenia. Wynagrodzenie Marii B. ustalono zgodnie z jej zaszeregowaniem w wysokości niespełna 2300 zł.
Zmiana warunków płacy była podyktowana potrzebą zlikwidowania nieuzasadnionych rozbieżności w zakresie wynagrodzenia za pracę na tych samych stanowiskach bądź z tym samym zakresem obowiązków.
Maria B. od tej decyzji odwołała się. Sąd I instancji oddalił powództwo. Jednak sąd II instancji uwzględnił apelację i przywrócił Marii B. dotychczasowe warunki płacowe. Swoje rozstrzygnięcie sąd ten oparł na ustaleniu, że zmiany organizacyjne wprowadzone u pozwanego od 1 stycznia 2008 r. nie wpłynęły na sytuację powódki, gdyż zachowała ona dotychczasowe stanowisko oraz przydzielono jej nowe zadania.
Skargę kasacyjną złożył z kolei urząd skarbowy. Została ona uwzględniona. Sąd Najwyższy nakazał ponowne rozpoznanie sprawy przez sąd II instancji. W wyniku tego postępowania apelacja Marii B. została oddalona. Powódka złożyła więc skargę kasacyjną, która również nie została uwzględniona przez Sąd Najwyższy.
Zdaniem Sądu Najwyższego nie można twierdzić, że zmiany organizacyjne pracodawcy nie uzasadniały dokonanego wypowiedzenia powódce warunków płacy. Zaproponowane powódce w oświadczeniu o wypowiedzeniu nowe warunki płacy odpowiadają zasadom określonym w art. 78 § 1 k.p.
Zasadne było więc dokonanie wypowiedzenia zmieniającego w związku z potrzebą zlikwidowania rażących dysproporcji w wynagrodzeniach za pracę podobną, zwłaszcza w przypadku gdy dany pracownik utraci swój szczególny status, niepozwalający na dokonywanie takich zmian (Maria B. była bowiem wcześniej urzędnikiem mianowanym). Te przyczyny wypowiedzenia zostały wskazane w oświadczeniu pracodawcy. W toku postępowania wykazano, że przyczyny podane przez pracodawcę są rzeczywiste i w pełni uzasadnione. Z tego powodu skarga nie została uwzględniona.
Wyrok Sądu Najwyższego z 22 lutego 2010 r., I PK 171/09, niepubl.