Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu, m.in. podczas wykonywania pracy na podstawie umowy-zlecenia. Ustalenia okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy – w stosunku do wykonawcy zlecenia – dokonuje w karcie wypadku podmiot, na którego rzecz jest wykonywana praca na podstawie umowy-zlecenia (zleceniodawca). Poszkodowany będący zleceniobiorcą zgłasza wypadek zleceniodawcy, jeżeli jego stan na to pozwala, a jeśli nie, to takiego zgłoszenia dokonują świadkowie.
Kwalifikacji prawnej zdarzenia dokonuje zleceniodawca. Stwierdzenie, że zdarzenie nie jest wypadkiem przy pracy, wymaga uzasadnienia i wskazania dowodów stanowiących podstawę do takiego stwierdzenia. Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku – nie później niż w terminie 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku – zleceniodawca sporządza kartę wypadku. Niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku zleceniodawca powiadamia na piśmie ZUS o wszczęciu postępowania powypadkowego, w którym może uczestniczyć przedstawiciel ZUS.
Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje w wysokości 100% podstawy wymiaru, na podstawie dokumentów potwierdzających przyczyny jego powstania (karta wypadku przy pracy). Prawo do zasiłków z ubezpieczenia wypadkowego ustalają i zasiłki te wypłacają płatnicy składek, jeżeli są zobowiązani do ustalania prawa do zasiłków w razie choroby i macierzyństwa oraz ich wypłaty.
Podstawę wymiaru zasiłku stanowi kwota będąca podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe, czyli podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Podstawę tę u zleceniobiorców stanowi przychód uzyskiwany ze zlecenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w umowie tej określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie.
Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego zleceniobiorcom stosuje się zasady określone w ustawie zasiłkowej. I tak, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego m.in. dla ubezpieczonych będących zleceniobiorcami w każdym przypadku uwzględnia się przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie wypadkowe, niezależnie od tego, czy ubezpieczony przystąpił do ubezpieczenia chorobowego czy nie. Takie stanowisko zajął ZUS w poradniku zamieszczonym na stronie www.zus.pl.
Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego jest obliczana z przychodu ubezpieczonego za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy albo z faktycznego okresu ubezpieczenia, za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12-miesięcznego okresu.