O świadczenie przedemerytalne ubiegać mogą się osoby, z którymi rozwiązano stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, m.in. z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy oraz osiągnęły określony wiek i odpowiednie długi okres składkowy. Dodatkowym warunkiem, który należy spełnić przed ubieganiem się o świadczenie przedemerytalne, to pobieranie zasiłku dla bezrobotnych przez minimum 180 dni. Szczegółowe warunki dot. wieku, stażu pracy oraz rejestracji w Urzędzie Pracy reguluje ustawa o świadczeniu przedemerytalnym.
Osoba pobierająca świadczenie przedemerytalne i jednocześnie osiągająca dochody z innych źródeł jest zobligowana do tego, aby niezwłocznie powiadomić jednostkę ZUS, która dokonuje wypłaty tegoż świadczenia o fakcie podjęcia zatrudnienia. Taki sam obowiązek ciąży na pracodawcy/zleceniodawcy. Dodatkowo do końca maja danego roku należy złożyć oświadczenie o osiągnięciu dochodu za okres od marca do lutego kolejnego roku, przykładowo od 1 marca 2017 r. do 28 luty 2018 r. Przy przygotowywaniu takiego oświadczenia, należy zwrócić uwagę na to, że dla ZUS ważne jest to, kiedy nastąpiła wypłata wynagrodzenia, a nie za jaki miesiąc zostało naliczone.
Polecamy książkę: Nowe emerytury. Obowiązki pracodawcy po zmianach od 1 października 2017 r.
Pracodawca zatrudnił pracownika pobierającego świadczenie przedemerytalne z dniem 1 września 2017 r. na ½ etatu, wypłata dokonywana jest z dołu do 10 dnia miesiąca. Do końca maja 2018 r. pracodawca prześle do ZUS zaświadczenie o dochodach wypłaconych w miesiącu październiku, wrześniu, listopadzie i grudniu 2017 oraz w styczniu i w lutym 2018 r., czyli za listę płac za okres od września 2017 r. do stycznia 2018 r.
Od 1 marca 2017 r. świadczenie przedemerytalne wynosi 1 040,00 zł i obowiązuje do końca lutego następnego roku. Kwota ta podlega okresowej waloryzacji zgodnie z zasadami przewidzianymi w ustawie emerytalnej.
Jak wspomniano na wstępie, wypłata świadczenia przedemerytalnego może zostać zmniejszona lub zawieszona w pełnej wysokości w zależności od osiągniętego dochodu. Jeżeli dochód świadczeniobiorcy nie przekracza dopuszczalnej kwoty przychodu tj. 1 011,80 zł (obowiązuje od 1 marca 2017 r. do 28 lutego 2018 r.), wówczas świadczenie przedemerytalne jest wypłacane w pełnej wysokości. Zmniejszenie świadczenia następuje, gdy przychód przekracza miesięcznie dopuszczalną kwotę przychodu, tj. kwotę 25% prognozowanego wynagrodzenia w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji, ale nie przekracza granicznej kwoty przychodu - 70% tego wynagrodzenia. Świadczenie zostaje zmniejszone o kwotę tego przekroczenia. Jednak świadczenie nie może być niższe niż jego gwarantowana wysokość tj. 520,00 zł (obowiązuje od 1 marca 2017 r. do 28 lutego 2018 r.).
Gdy kwota przychodu przekroczy graniczną kwotę przychodu, wówczas świadczenie przedemerytalne ulega całkowitemu zawieszaniu.
Rozliczenie przychodu dokonywane jest po zakończeniu roku rozliczeniowego (od 1 marca każdego roku do końca lutego roku następnego), w formie rocznej lub miesięcznej. Pozwala to na rozliczenie świadczeniobiorcy w sposób dla niego najkorzystniejszy. Kwoty przychodu, które zostały osiągnięte w poszczególnych miesiącach rozliczeniowych, zostają porównane z kwotą dopuszczalną i graniczną.
Zgodnie z komunikatem Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z lutego br., dopuszczalne i graniczne kwoty przychodu wpływające na zmniejszanie i zawieszanie świadczeń przedemerytalnych od 1 marca 2017 r. przedstawiają się następująco:
- miesięczna dopuszczalna kwota przychodu – 1 011,80 zł;
- miesięczna graniczna kwota przychodu – 2 833,10 zł;
- roczna dopuszczalna kwota przychodu – 12 141,60 zł;
- roczna graniczna kwota przychodu – 33 997,20 zł.
Podstawa prawna:
- art. 2, art. 3, art. 5, art. 6, art. 6b ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. 2004 nr 120 poz. 1252 z późn. zm.);
- Monitor Polski z dnia 24 lutego 2017 r. poz. 220.
Zobacz: Ubezpieczenia społeczne