Obecnie obowiązujące przepisy ustalają kilka różnych systemów świadczeń emerytalnych. Poza tzw. powszechnym systemem – uregulowanym w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – praktycznie każda ze służb mundurowych (policja, straż pożarna, służba więzienna oraz służby specjalne) oraz wojsko posiada swoje odrębne zasady przechodzenia na emeryturę lub rentę, obliczania wysokości tych świadczeń i przede wszystkim nabywania do nich prawa.
Do lutego 2009 r. art. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS stanowił, że świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w tej ustawie przysługują ubezpieczonym w razie spełnienia warunków do nabycia prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnego i rentowych Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z wyjątkiem ubezpieczonych, którzy mają ustalone prawo do emerytury określonej w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy.
W takiej sytuacji znaleźli się dwaj wnioskodawcy. Pierwszy z nich – Zdzisław P. był żołnierzem zawodowym, który po odejściu ze służby i uzyskaniu emerytury wojskowej pracował jeszcze przez ponad 18 lat u pracodawców „cywilnych”. Po zwolnieniu z pracy nie otrzymał on emerytury „cywilnej” – ZUS odmówił bowiem zaliczenia służby wojskowej do stażu emerytalnego i stwierdził, że jako emerytowany wojskowy w ogóle nie może mieć prawa do świadczenia „cywilnego”. Drugi wnioskodawca – Włodzimierz S. pobierał emeryturę policyjną, ale jednocześnie pracował w lotnictwie cywilnym i miał stosunkowo wysokie wynagrodzenie. Gdy po zawale serca został uznany za niezdolnego do pracy, ZUS odmówił mu przyznania renty.
Obydwaj emeryci skierowali do Trybunału Konstytucyjnego skargi w sprawie niezgodności art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z Konstytucją RP.
Trybunał połączył obie skargi i rozpoznał je w jednym postępowaniu – znów na niekorzyść skarżących.
27 stycznia 2010 r. wydał wyrok (SK 41/07) stwierdzający zgodność z Konstytucją RP spornego przepisu. W uzasadnieniu wskazał, że skarżącym przysługuje świadczenie emerytalne, które pobierają, a sporny przepis ustawy emerytalnej nie pozbawia ich świadczeń. Stwierdził również, że przepis ten jest sprawiedliwy w tym sensie, że odbiera pewien przywilej (wyboru systemu świadczeń, z którego chcą korzystać) grupie osób i tak już uprzywilejowanych w obowiązującym systemie ubezpieczeń społecznych.
Warto wspomnieć, że zaskarżony przepis ustawy o emeryturach i rentach z FUS został zmieniony w ubiegłym roku nowelizacją z 5 grudnia 2008 r. (DzU z 2009 r. nr 8, poz. 38), która weszła w życie 5 lutego 2009 r. W jej wyniku wykreślono z art. 2 ust. 1 pkt 1 końcowy wyjątek odnoszący się do wojska i służb mundurowych. Tym samym przywrócono zatrudnionym „w cywilu” byłym żołnierzom i funkcjonariuszom prawo wyboru emerytury, jaką chcą pobierać. Wyrok TK wskazuje jednak, że obydwa rozwiązania są zgodne z Konstytucją RP. Jak podkreślił Trybunał w uzasadnieniu wyroku, ustawodawca ma dużą swobodę kształtowania uprawnień emerytalnych, bo Konstytucja RP nie określa żadnego konkretnego i preferowanego systemu świadczeń.