Przedsiębiorstwa objęte jej działaniem podejmują jedno z następujących działań:
• delegują pracowników na swój własny rachunek i pod swoim kierownictwem w ramach umowy zawartej między przedsiębiorstwem wysyłającym a odbiorcą usług,
• delegują pracowników do zakładu lub przedsiębiorstwa należącego do grupy,
• delegują jako agencja pracy czasowej pracowników do przedsiębiorstwa korzystającego.
W każdym z powyższych przypadków konieczne jest istnienie stosunku pracy między przedsiębiorstwem wysyłającym a pracownikiem.
Pracownicy delegowani muszą mieć zagwarantowane na poziomie obowiązującym w państwie, w którym wykonują pracę, następujące warunki pracy:
• maksymalną długość czasu pracy i minimalną długość okresów wypoczynku,
• minimalną długość rocznych płatnych urlopów,
• stawkę minimalnego wynagrodzenia (w tym zwiększoną stawkę za pracę w godzinach nadliczbowych),
• zasady przekazania pracownika do dyspozycji, szczególnie przez agencje pracy czasowej,
• bezpieczne, zdrowe i higieniczne warunki pracy,
• środki ochronne stosowane do warunków pracy i zatrudnienia kobiet w ciąży, karmiących piersią, dzieci i młodocianych,
• równość traktowania kobiet i mężczyzn oraz inne postanowienia dotyczące zakazu dyskryminacji.
Postanowienia dotyczące minimalnego urlopu oraz stawki minimalnego wynagrodzenia nie dotyczą jednak, z pewnymi wyłączeniami, przypadku oddelegowania pracowników do prac montażowych, jeżeli długość okresu oddelegowania nie przekracza 8 dni. Dokument zezwala także, aby władze krajowe po zasięgnięciu opinii partnerów społecznych zdecydowały w wymienionych w nim sytuacjach, o niestosowaniu niektórych zawartych tam zasad, w tym zwłaszcza odnośnie do gwarancji wynagrodzenia minimalnego.
Katarzyna M. Świderska