Jeśli przestawienie pojazdu trwało kilka minut i było wymuszone nieprzewidzianą sytuacją, należy uznać, że nie nastąpiła sytuacja powodująca odpowiedzialność pracodawcy za naruszenie przepisów o czasie pracy kierowców. Kierowca bezwzględnie powinien jednak zarejestrować zaistniałą sytuację na wykresówce lub wydruku z urządzenia rejestrującego.
UZASADNIENIE
W każdej dobie (24 godziny liczone od godziny, w której kierowca rozpoczął pracę zgodnie z rozkładem czasu pracy), kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku (art. 14 ustawy o czasie pracy kierowców). Ten wypoczynek, wynikający z przepisów polskiej ustawy o czasie pracy kierowców, został nieco zmodyfikowany w przepisach rozporządzenia unijnego nr 561/2006. Pracodawcy, których obowiązują przepisy tego rozporządzenia (stosujemy je najczęściej do kierowców większych pojazdów), nie muszą stosować regulacji dotyczących wypoczynku dobowego i tygodniowego zawartych w ustawie o czasie pracy kierowców. Wypoczynek określony w rozporządzeniu unijnym ma bowiem pierwszeństwo przed wypoczynkiem uregulowanym przepisami polskiej ustawy o czasie pracy kierowców (dotyczy to wyłącznie pracodawców, którzy są zobowiązani do stosowania przepisów rozporządzenia unijnego).
Zgodnie z przepisami rozporządzenia unijnego, kierowca w każdym 24-godzinnym okresie przypadającym po upływie poprzedniego dziennego lub tygodniowego wypoczynku jest uprawniony do 11 godzin nieprzerwanego wypoczynku dziennego. Nie częściej niż 3 razy w tygodniu (dokładnie – między dwoma tygodniowymi okresami wypoczynku) wypoczynek ten może zostać jednak skrócony do minimum 9 godzin (art. 8 ust. 2 rozporządzenia unijnego nr 561/2006).
Wypoczynek dobowy jest ciągły. Przerwanie wypoczynku powoduje, że nie zostanie on wykorzystany w minimalnym wymiarze wymaganym przez przepisy.
WAŻNE!
Odpoczynek dobowy kierowcy powinien być nieprzerwany.
Od zasady nieprzerywania odpoczynku dobowego kierowcy istnieją pewne wyjątki. Pod warunkiem, że nie zagraża to bezpieczeństwu drogowemu oraz umożliwia zajęcie przez pojazd odpowiedniego miejsca postoju, kierowca może odstąpić od przepisów rozporządzenia unijnego, które dotyczą okresów wypoczynku w zakresie niezbędnym do zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu lub ładunku (art. 12 rozporządzenia unijnego nr 561/2006). Ten wyjątek możemy zastosować do przypadku przedstawionego w pytaniu. Państwa kierowca zaparkował bowiem prawidłowo, lecz wystąpiła nieprzewidziana konieczność przeprowadzenia prac remontowych (np. w związku z awarią), do czego niezbędne było przestawienia pojazdu. Dlatego w omawianej sytuacji nie doszło do naruszenia przepisów dotyczących wypoczynku kierowców.
Korzyści
Kierowca może przerwać odpoczynek dobowy, jeżeli podjęcie pracy jest konieczne ze względu na zapewnienie bezpieczeństwa osób, pojazdu lub ładunku.
Do podobnych sytuacji, jak wskazana w pytaniu, odnoszą się wytyczne nr 1/2009 Głównego Inspektora Transportu Drogowego z 12 sierpnia 2009 r. w sprawie postępowania inspektorów transportu drogowego w zakresie kontroli przestrzegania przepisów o okresie prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerwach i odpoczynkach kierowców wykonujących przewozy drogowe oraz przepisów o stosowaniu urządzeń rejestrujących w przewozach drogowych. Zostały one zamieszczone na stronie internetowej Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego www.gitd.gov.pl. Wskazuje się w nich, że w razie nagłej, nieprzewidzianej potrzeby przestawienia pojazdu znajdującego się na terenie parkingu, kierowca powinien na polecenie właściwego organu (policji, straży granicznej itp.) przerwać swój wypoczynek lub przerwę w prowadzeniu pojazdu na kilka minut w celu przestawienia pojazdu. W takim przypadku kierowca, ani tym bardziej przedsiębiorca, na rzecz którego kieruje on pojazdem, nie powinni podlegać karze za naruszenie przepisów rozporządzenia unijnego nr 561/2006. Każdy przypadek przerwania odpoczynku musi być jednak ręcznie zarejestrowany przez kierowcę oraz w razie możliwości potwierdzony przez organ, który wydał kierowcy polecenie przestawienia pojazdu.
Podstawa prawna
- art. 14 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz.U. Nr 92, poz. 879 ze zm.),
- art. 6, art. 8, art. 12 rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady 561/2006 z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.Urz. UE L.06 102.1).