Kwestia różnicy pomiędzy miejscem świadczenia pracy, a siedzibą pracodawcy była wielokrotnie poruszana przez Sąd Najwyższy w orzeczeniach, jest ona bowiem dość dyskusyjna. Niemniej jednak w przypadku opisanym powyżej, Panu Tomkowi nie będą się należały żadne dodatki.
Należy odróżnić "miejsce pracy" pracownika od "siedziby zakładu pracy". Miejsce świadczenia pracy stanowi jeden z istotnych składników umowy o pracę, obustronnie uzgodniony, objęty ogólnym zakazem jednostronnej zmiany przez któregokolwiek z kontrahentów umowy. Strony zawierające umowę o pracę mają dużą swobodę w określeniu miejsca pracy. Może być ono określone na stałe bądź jako miejsce ruchome, przy czym w tym ostatnim wypadku zmienność miejsca pracy może wynikać z samego charakteru (rodzaju) pełnionej pracy.
Przeczytaj również: O rodzaju umowy decyduje jej treść a nie nazwa
Ogólnie pod pojęciem miejsca pracy rozumie się bądź stały punkt w znaczeniu geograficznym, bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju lub w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym ma nastąpić dopełnienie świadczenia pracy. Miejscem pracy, stosownie do woli umawiających się stron, może być siedziba zarządu zakładu pracy, siedziba zakładu pracy, jeżeli usytuowany jest on w innej miejscowości niż siedziba zarządu, siedziba oddziału zakładu, filii, jednostki terenowej itp., miejsce zamieszkania (stałego pobytu) pracownika, każde inne wybrane miejsce. Nie ma żadnych uzasadnionych podstaw prawnych, aby uznać, że miejscem świadczenia pracy jest zawsze siedziba zakładu pracy.
Wykonywanie pracy w uzgodnionym przez strony miejscu pracy pracownika nie rodzi obowiązku płacenia takiemu pracownikowi ani diet, ani świadczeń rozłąkowych.
W przedstawionym wyżej stanie faktycznym strony same ustaliły miejsce świadczenia pracy, Pan Tomasz zgodził się na te warunki, nie będą mu się zatem należeć dodatkowe świadczenia.
Polecamy serwis: Kodeks pracy