Pracodawca może podać jako powód wypowiedzenia umowy o pracę w zasadzie każdą przyczynę, jednakże musi być ona zgodna z rzeczywistym stanem rzeczy, uzasadniona, konkretna i rzeczowa. Nie podanie przyczyny wypowiedzenia, podanie nieprawdziwej lub niewystarczającej przyczyny prowadzi do uznania w postępowaniu przed sądem pracy bezzasadności wypowiedzenia umowy o pracę.
Brak etatu nie jest wystarczającą przyczyną do wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i w takim wypadku pracownikowi przysługuje roszczenie do sądu pracy.
Przyczyna wypowiedzenia musi być konkretna i rzeczywista, nie jest zatem wystarczające ogólnikowe stwierdzenie, że pracownik nie wykonuje dobrze swoich obowiązków lub naraża pracodawcę na szkodę. Przepisy kodeksu pracy nie przewidują katalogu przyczyn wypowiedzenia umowy o pracę, gdyż nie da się przewidzieć z góry wszelkich możliwych sytuacji mogących stanowić podstawę takiego wypowiedzenia. Każdy przypadek wymaga zatem odrębnej oceny, jednakże przy formułowaniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy należy pamiętać, iż wypowiedzenie - w przypadku wniesienia przez pracownika odwołania do sądu pracy - podlega kontroli sądu pod względem zgodności z prawem i zasadności.
Zapoznaj się z serwisem: Zatrudnienie
Analizując orzecznictwo Sądu Najwyższego w kwestii wypowiadania takich umów, można wskazać przykładowo następujące przyczyny wypowiedzenia:
- nienależyte wykonywanie obowiązków pracowniczych – należy przy tym konkretnie wskazać, o jakie obowiązki chodzi i na czym polegało naruszenie;
- utrata zaufania pracodawcy do pracownika, ale tylko wtedy, gdy będzie to miało pokrycie w obiektywnych okolicznościach i faktach, nie będzie zaś tylko wynikało z subiektywnego przeświadczenia pracodawcy;
- niezadowalające wyniki i efekty pracy pracownika w porównaniu z efektami pracy innych pracowników - pracodawca ma bowiem w każdej sytuacji prawo do dokonania oceny pracownika i jego przydatności do pracy na danym stanowisku;
- długotrwała choroba pracownika.