Zgodnie art. 53 Kodeksu pracy, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:
a) dłużej niż 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,
b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.
Przeczytaj również: Zwolnienie dyscyplinarne kobiety w ciąży
Może się jednak zdarzyć, że pracownik zwolniony z pracy w trybie art. 53 Kodeksu z powodu długotrwałej choroby, zgłosi swój powrót do pracy. W takim wypadku ma zastosowanie paragraf 5 omawianego przepisu który stanowi, że pracodawca powinien w miarę możliwości ponownie zatrudnić pracownika, który w okresie 6 miesięcy od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, z przyczyn wymienionych art. 53 Kodeksu, zgłosi swój powrót do pracy. W miarę możliwości ponownie zatrudnić oznacza, że ponowne zatrudnienie może mieć miejsce, jeżeli pracodawca dysponuje wolnymi miejscami pracy odpowiadającymi kwalifikacjom pracownika i jeżeli nie zatrudnił jeszcze nikogo na jego miejsce.
Oceniając możliwości ponownego zatrudnienia pracownika, z którym umowa o pracę została rozwiązana, należy uwzględnić zarówno okoliczności dotyczące pracodawcy jak i tego pracownika. Innymi słowy to, czy pracodawca może zatrudnić ponownie pracownika zgłaszającego swój powrót do pracy, zależy zarówno od tego, czy pracodawca dysponuje wolnym miejscem pracy, jak i od tego, czy pracownik nadaje się do pracy. Bezsensowne jest bowiem ponowne zatrudnienie pracownika, jeżeli mamy przekonanie, że znowu skorzysta ze zwolnienia chorobowego i ponownie zablokuje miejsce pracy.
Ponowne zatrudnienie pracownika następuje zawsze na podstawie nowej umowy o pracę.
Zobacz serwis: Wypowiedzenie