Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych złożyło 9 czerwca 2020 r. opinię do prezydenckiego projektu ustawy o dodatku solidarnościowym przyznawanym w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19, wyrażając głęboką dezaprobatę wobec przyspieszonego trybu pracy nad projektem ustawy. Projekt ustawy został złożony w Sejmie 3 czerwca 2020 r., a już następnego dnia został skierowany do pierwszego czytania na posiedzeniu Sejmu. Projekt nie został przekazany w ustawowym trybie partnerom społecznym reprezentowanym w Radzie Dialogu Społecznego tj. reprezentatywnym organizacjom strony pracowników i strony pracodawców, a dodatkowo, projekt ustawy decyzją Sejmu, po krótkiej dyskusji klubów i kół parlamentarnych wyrażających swoje stanowiska podczas plenarnej debaty ogólnej, został niezwłocznie skierowany do drugiego i trzeciego czytania, a następnie uchwalony w tym samym dniu tj. 4 czerwca 2020 r. Ostatecznie więc, na żadnym etapie błyskawicznego, zaledwie kilkugodzinnego procedowania, jako OPZZ nie mieliśmy możliwości wyrażenia opinii do projektu, nawet podczas dyskusji w ramach posiedzenia sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny, która nie została zwołana.
Polecamy: Kodeks pracy 2020 PREMIUM
W opinii do projektu podkreślono, że propozycje zawarte w projekcie stanowią niedostateczne wsparcie finansowe dla osób, które straciły źródło przychodu ze względu na sytuację gospodarczą spowodowaną kryzysem wywołanym epidemią COVID-19. Proponowana w prezydenckim projekcie ustawy wysokość zasiłku dla bezrobotnych, która ma wynosić 1200 zł miesięcznie w okresie pierwszych 90 dni posiadania prawa do zasiłku oraz 942,30 zł miesięcznie w okresie kolejnych dni posiadania prawa do zasiłku – nie jest odpowiedzią na główny problem rażąco niskiego poziomu zasiłku dla bezrobotnych utrzymujący się od kilkunastu lat. OPZZ ocenia zaproponowaną podwyżkę jako dalece niewystarczającą i domaga się zwiększenia zasiłku dla bezrobotnych do poziomu rekomendowanego w Konwencji nr 168 Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), czyli do poziomu co najmniej 50 proc. ostatniego wynagrodzenia.
OPZZ negatywnie ocenia ponadto wprowadzenie dodatku solidarnościowego. Zgodnie z projektem dodatek jest świadczeniem w wysokości 1400 zł przyznawanym dla osoby, która podlegała ubezpieczeniom społecznym z tytułu stosunku pracy przez łączny okres co najmniej 90 dni w 2020 r. i z którą po dniu 31 marca 2020 r. pracodawca rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem lub której umowa po dniu 31 marca 2020 r. uległa rozwiązaniu z upływem czasu, na który była zawarta. Osobom pracującym na własny rachunek czy na umowach cywilnoprawnych rząd przyznał w Tarczach antykryzysowych znacznie wyższą kwotę 2080 zł jako rekompensatę za utracone dochody. Stąd świadczenie solidarnościowe nie powinno być niższe niż świadczenie postojowe. Warto przypomnieć, że to od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na umowę o pracę odprowadzane są składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w wysokości prawie 2,5 procent ich wynagrodzeń a w zamian otrzymują oni niższe świadczenia. Rocznie suma składek na te fundusze wynosi około 14 miliardów złotych.
Całość opinii dostępna tu: Dodatek solidarnościowy - opinia OPZZ
Wydział Polityki Społecznej, Rynku Pracy, Ubezpieczeń i Zdrowia OPZZ