Pani Janina pracowała w spółdzielni mieszkaniowej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Kiedy wróciła do pracy po przedłużającym się zwolnieniu lekarskim, pracodawca w 20 maja 2007 roku wypowiedział jej umowę o pracę. Pani Janina złożyła do sądu pracy pozew, w którym domagała się przywrócenia do pracy na poprzednim stanowisku, wynagrodzenia za okres, w którym nie świadczyła pracy, a także ekwiwalentu za niewykorzystany w tym okresie urlop i świadczeń z zakładowego funduszu socjalnego w postaci bonów świątecznych oraz dodatku za „wczasy pod gruszą”.
Sąd pierwszej instancji wyrokiem z dnia 10 marca 2009 roku przywrócił Panią Janinę do pracy na poprzednim stanowisku i zasądził na jej rzecz wynagrodzenie za pracę za okres od 20 maja 2007 roku, pozostałe roszczenia oddalił. W ocenie Sądu pierwszej instancji, powódce nie przysługuje ekwiwalent z tytułu niewykorzystania urlopu wypoczynkowego za okres pozostawania bez pracy, bowiem wykładnia art. 51 Kodeksu pracy uniemożliwia przyjęcie, jakoby pracownikowi przywróconemu do pracy przysługiwał urlop za okres, za który zasądzono wynagrodzenie, gdyż urlop wypoczynkowy przewidziany jest dla pracownika faktycznie świadczącego pracę. Powódka nie ma również prawa do świadczeń z funduszu socjalnego, tj. „wczasów pod gruszą”, (ponieważ nie przebywała na urlopie) oraz bonów towarowych z okazji Świąt Bożego Narodzenia, bowiem nie pozostawała w stosunku pracy w pierwszym dniu miesiąca, w którym przypadały święta.
Przeczytaj również: Jaki urlop przy zmianie pracy w ciągu roku?
Od tego wyroku Pani Janina wniosła apelację, a następnie skargę kasacyjną. Sąd Najwyższy podzielił jednak stanowiska sądów pierwszej i drugiej instancji stwierdzając, że pojęcie „okres pozostawania bez pracy”, o którym mowa w art. 51 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu pracy, należy rozumieć jako okres nieświadczenia pracy u pracodawcy, który dokonał wypowiedzenia niezgodnie z prawem. Przepis ten nie nakazuje uznania okresu pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie, za okres zatrudnienia, lecz jedynie wliczenia tego okresu do okresu zatrudnienia. W okresie pozostawania bez pracy, który nie jest okresem zatrudnienia ani też okresem uznawanym za okres zatrudnienia, lecz jedynie okresem podlegającym wliczeniu do okresu zatrudnienia, pracownik przywrócony do pracy orzeczeniem sądu nie pozostaje w stosunku pracy. W tym okresie pozostawania bez pracy pracownikowi nie przysługują świadczenia wiążące się ze stosunkiem pracy, wśród nich prawo do urlopu, prawo do tzw. trzynastej pensji i prawo do świadczeń socjalnych, takich jak dodatek za „wczasy pod gruszą”.
Polecamy serwis: Kodeks pracy
Podsumowując należy wskazać, że pracownikowi przywróconemu wyrokiem sądu do pracy będzie przysługiwało tylko wynagrodzenie za pracę za okres, w którym toczyła się sprawa. Pozostałe świadczenia, w tym prawo do urlopu, przepadają.