Komu przysługuje?
Dodatek pielęgnacyjny przysługuje wyłącznie osobom uprawnionym do emerytury i renty, które dodatkowo spełniają jeden z warunków:
- ukończyły 75 lat,
- nie ukończyły 75 lat, jednakże zostały one uznane za całkowicie niezdolne do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji wydaje lekarz orzecznik ZUS.
Niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji muszą występować łącznie.
Polecamy produkt: Jak zaoszczędzić na składkach ZUS (PDF)
Za całkowicie niezdolną do pracy uważa się osobę, która utraciła zdolność do jakiejkolwiek pracy. Niezdolność do samodzielnej egzystencji to natomiast takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 27 kwietnia 2000 r., sygn. akt III Aua 190/00 podkreślił, że do czynności zabezpieczających samodzielną egzystencję człowieka nie należą wyłącznie tzw. czynności samoobsługi, jak mycie się, ubieranie, samodzielne jedzenie posiłków, ale również nabywanie żywności, przyniesienie jej do domu, ogrzewanie mieszkania, przynoszenie w tym celu wiader z węglem, podstawowe prace porządkowe niewymagające wysiłku fizycznego i prac na wysokości.
Na wniosek lub z urzędu
Podkreślić należy, że dla osoby, która ukończyła 75 lat, dodatek pielęgnacyjny przyznawany jest przez organ rentowy z urzędu.
Natomiast w przypadku, gdy osoba nie ukończyła 75 lat a została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji dodatek pielęgnacyjny przyznawany jest na wniosek zainteresowanego. Do wniosku niezbędne jest dołączenie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS (komisji lekarskiej ZUS), ustalającego całkowitą niezdolność do pracy oraz do samodzielnej egzystencji.
Wymagane dokumenty – zaświadczenie o stanie zdrowia wystawione przez lekarza prowadzącego leczenie, dokumentacja medyczna oraz inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji.
Kto nie otrzyma?
Dodatku pielęgnacyjnego nie otrzyma emeryt, który przebywa w domu pomocy społecznej, w zakładzie opiekuńczo – leczniczym lub w zakładzie pielęgnacyjno – opiekuńczym.
Wyjątkiem jest, gdy emeryt przebywa poza powyższymi placówkami przez okres dłuższy niż dwa tygodnie w miesiącu (dodatek przysługuje)
Rodzina zabrała emeryta z zakładu opiekuńczo – leczniczego do domu na święta na okres od 28 marca 2016 r. do 20 kwietnia 20156 r. Osoba ta wróciła do placówki 21 kwietnia 2016 r. W związku z tym emerytowi za kwiecień 2016 r. przysługuje dodatek pielęgnacyjny, bowiem w tym miesiącu przebywał poza zakładem opiekuńczo - leczniczym ponad dwa tygodnie.
Ponadto dodatku pielęgnacyjnego nie otrzyma osoba, która pobiera rentę socjalną.
Wysokość dodatku od 1 marca 2016 r.
Dodatek pielęgnacyjny wypłacany jest co miesiąc przez oddział ZUS razem z emeryturą lub rentą.
Od 1 marca 2016 r. dodatek pielęgnacyjny wynosi 208,67 zł.
Od 1 marca 2015 r. dodatek pielęgnacyjny dla inwalidy wojennego całkowicie niezdolnego do pracy i samodzielnej egzystencji wynosi 313,01 zł.
Tryb odwołania
Pamiętać należy, że w przypadku wydania niekorzystnego orzeczenia przez lekarza orzecznika ZUS w sprawie o ustalenie całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji - osobie zainteresowanej przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia.
Natomiast od decyzji organu rentowego przysługuje, w terminie miesiąca od daty doręczenia decyzji, odwołanie do Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, za pośrednictwem organu, który wydał decyzję.
Dodatek pielęgnacyjny a zasiłek pielęgnacyjny
Warto podkreślić, że osoba, która została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz samodzielnej egzystencji a która nie ma prawa do emerytury i renty, może się starać o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego przyznawanego przez gminę.
Celem takiego zasiłku jest częściowe pokrycie wydatków wynikających z konieczności zapewnienia osobie niepełnosprawnej, opieki i pomocy innej osoby, w związku z jej niezdolnością do samodzielnej egzystencji (wyrok WSA w Krakowie z 16 września 2008 r. III SA/Kr 460/2008).
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.