Nawiązanie stosunku pracy na podstawie wyboru
Nawiązanie stosunku pracy na podstawie wyboru następuje, jeżeli obowiązek wykonywania pracy w charakterze pracownika wynika właśnie z wyboru. W praktyce oznacza to, że do nawiązania stosunku pracy na podstawie wyboru niezbędny jest sam akt wyboru na właściwe stanowisko, dokonany przez określony organ, oraz konieczność wykonywania powierzonych obowiązków w charakterze pracownika, wynikająca ze szczególnych przepisów lub aktów kształtujących strukturę ustrojową danej jednostki. Wybrana osoba musi być poinformowana, że w następstwie wyboru zostanie pracownikiem organu, do którego została wybrana, i jednocześnie musi na to wyrazić zgodę. Forma takiego oświadczenia woli wyrażającego zgodę może być określona przez obowiązujące w danej instytucji przepisy.
Zatrudnianie pracowników uczelni >>
Najczęściej do nawiązania stosunku pracy na podstawie wyboru dochodzi w odniesieniu do następujących grup pracowników:
- radnych,
- pracowników samorządowych,
- etatowych członków różnego rodzaju organizacji społecznych, stowarzyszeń, partii, związków zawodowych i spółek prawa handlowego.
Wybór podobnie jak powołanie i mianowanie jest samoistną czynnością niewymagającą dodatkowego potwierdzenia w formie umowy o pracę.
Pracownicy samorządowi są zatrudniani na podstawie wyboru w następujących instytucjach:
- w urzędzie marszałkowskim: marszałek województwa, wicemarszałek oraz pozostali członkowie zarządu województwa – jeżeli statut województwa tak stanowi,
- w starostwie powiatowym: starosta, wicestarosta oraz pozostali członkowie zarządu powiatu – jeżeli statut powiatu tak stanowi,
- w urzędzie gminy: wójt (burmistrz, prezydent miasta),
- w związkach jednostek samorządu terytorialnego: przewodniczący zarządu związku i pozostali członkowie zarządu – jeżeli statut związku tak stanowi (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o pracownikach samorządowych).
Mianowanie pracowników
Szczególnym rodzajem zatrudnienia jest mianowanie. Stanowi ono podstawę nawiązania stosunku pracy przewidzianą w tzw. pragmatykach służbowych, czyli aktach prawnych szczegółowo regulujących prawa i obowiązki określonej grupy pracowników.
Podobnie jak wybór mianowanie wywołuje podwójny skutek, tj. nawiązanie stosunku pracy oraz nadanie określonych kompetencji. Jest czynnością jednostronną niewymagającą dla swojej skuteczności zawarcia umowy o pracę. Oświadczenie woli pracownika o nawiązaniu stosunku pracy na podstawie mianowania wyraża się przyjęciem aktu nominacji.
Stosunek pracy na podstawie mianowania nawiązuje się z:
- pracownikami służby cywilnej z dniem uzyskania nominacji,
- nauczycielami po spełnieniu wymagań określonych w Karcie Nauczyciela,
- prokuratorami i asesorami powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz asesorami wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury,
- profesorami lub docentami,
- pracownikami nadzorującymi lub wykonującymi czynności kontrolne w NIK,
- profesorami PAN,
- referendarzami sądowymi, sędziami, asesorami i aplikantami.
Spółdzielcza umowa o pracę
Spółdzielcza umowa o pracę odróżnia się od wcześniej wspomnianych pracowniczych stosunków pracy tym, że stosuje się do niej w pierwszej kolejności przepisy ustawy – Prawo spółdzielcze (zwanej dalej ustawą).
W przypadku tego rodzaju zatrudnienia w szczególny sposób został określony krąg osób, które mogą być podmiotami spółdzielczej umowy o pracę. W charakterze pracodawcy może występować jedynie spółdzielnia pracy, a w charakterze pracownika – członkowie tej spółdzielni.
Spółdzielnia i członek spółdzielni mają obowiązek pozostawania ze sobą w stosunku pracy (art. 182 ustawy). Poza wyjątkami przewidzianymi w ustawie odmowa nawiązania stosunku pracy lub pozostawania w nim stanowi naruszenie istotnych praw i obowiązków wynikających z członkostwa. W razie nienawiązania stosunku pracy z winy spółdzielni jej członek może dochodzić przez cały czas trwania członkostwa zawarcia spółdzielczej umowy o pracę. Niezależnie od tego może on w ciągu roku od dnia powstania członkostwa dochodzić odszkodowania na podstawie prawa cywilnego. A zatem, aby nie narazić się na odpowiedzialność, spółdzielnia pracy powinna nawiązać stosunek pracy z chwilą powstania stosunku członkostwa.
Prawo spółdzielcze nie przewiduje możliwości zawarcia umowy na okres próbny (art. 199 ustawy). W związku z tym w statucie spółdzielni można wpisać, że przyjęcie na członka spółdzielni będzie uzależnione od wcześniejszego odbycia okresu kandydackiego. W takim wypadku statut powinien wskazywać organ spółdzielni uprawniony do przyjmowania kandydatów i określać czas trwania okresu kandydackiego. Do kandydatów na członków spółdzielni stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony. Jednak stosunek pracy między kandydatem a spółdzielnią może być rozwiązany wcześniej z zachowaniem terminów i zasad przewidzianych w przepisach Kodeksu pracy do rozwiązania umowy zawartej na czas nieokreślony. Statut może przyznać kandydatom prawa i obowiązki członków spółdzielni (art. 200 § 1–4 ustawy).
Ponadto osoba, która uprzednio była zatrudniona w spółdzielni przez co najmniej 12 miesięcy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i ubiega się o przyjęcie w poczet członków spółdzielni, jest zwolniona z odbycia okresu kandydackiego. Spółdzielnia nie może wtedy odmówić przyjęcia takiego pracownika na członka, jeżeli spełnia on wymagania statutowe, a spółdzielnia ma możliwość dalszego jego zatrudnienia (art. 200 § 5 ustawy). W powyższym wypadku należy przyjąć, że stosunek pracy będzie przekształcony w spółdzielczą umowę o pracę.
Podstawa prawna:
- art. 73–75 Kodeksu pracy,