Prace interwencyjne oznaczają zatrudnienie przez pracodawcę bezrobotnego skierowanego z urzędu pracy, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze starostą i ma na celu wsparcie osób będących w szczególnej sytuacji na rynku pracy.
Istotnym dla wielu podmiotów rozwiązaniem jest także możliwość skierowania bezrobotnego do prac interwencyjnych do przedsiębiorcy niezatrudniającego pracownika na zasadach przewidzianych dla pracodawców przed Kodeks pracy. Znamiona pracodawcy ma podmiot zatrudniający co najmniej jednego pracownika. A zatem w takim przypadku mówimy o przedsiębiorcy, który np. zatrudnia jedynie zleceniobiorców, wykonawców umów o dzieło, czy też korzysta z usług wykonywanych przez innych przedsiębiorców (tzw. samozatrudnienie).
Na jakich zasadach zatrudniać pracowników sezonowych >>
Przepisy rozporządzenia MPiPS z 7 stycznia 2009 r. zawierają ograniczenia dotyczące podmiotów, które mogą być organizatorami prac interwencyjnych. W praktyce są nimi z reguły pracodawcy, na których rzecz prace te mają być wykonywane.
Zwrot kosztów dla pracodawcy
Pracodawca zatrudniający bezrobotnego w ramach prac interwencyjnych może otrzymać częściowy zwrot kosztów poniesionych na wynagrodzenia tej osoby oraz jej składki. Pozostałe koszty pracy obciążają już jednak pracodawcę, z wyjątkiem kosztów badań lekarskich mających na celu stwierdzenie zdolności do wykonywania danej pracy, które mogą być finansowane przez powiatowy urząd pracy.
WAŻNE!
Decyzja dotycząca przyznania wsparcia ze strony starosty jest zawsze uznaniowa.
Korzyści z zatrudniania niepełnosprawnych >>
Podane w tabeli (patrz tabela) kwoty zawierają narzut ubezpieczeniowy obciążający pracodawcę bez uwzględnienia składki na ubezpieczenie wypadkowe. Składka ta refundowana jest w kwocie faktycznie opłaconej w związku z wykonywaniem przez bezrobotnego określonej pracy.
Przykład
Pracodawca zatrudnił w ramach prac interwencyjnych bezrobotnego. Zatrudnienie to musi się odbywać na podstawie umowy o pracę. Przepisy nie narzucają jednak obowiązku zatrudnienia go na czas nieokreślony. A zatem umowa może dotyczyć jedynie okresu, na jaki została przyznana refundacja.
Pracodawca może ubiegać się także o jednorazowe wsparcie w wysokości 150% przeciętnego wynagrodzenia. Przysługuje ono, gdy pracodawca zatrudniał bezrobotnego w ramach prac interwencyjnych przez okres co najmniej 6 miesięcy, po upływie zaś tego okresu przez następne 6 miesięcy nadal zatrudniał tę osobę w pełnym wymiarze czasu pracy. Bezpośrednio po tym czasie pracownik musi być nadal zatrudniony u ww. pracodawcy na pełny etat. Przyznanie wsparcia zależy od uznaniowej decyzji starosty i nawet po spełnieniu powyższych warunków pracodawca może nie otrzymać wsparcia.
Dlatego dla pewności zobowiązanie do przyznania jednorazowej refundacji powinno być zawarte w umowie dotyczącej organizacji prac interwencyjnych.
Zatrudnianie niepełnoletnich >>
Dodatkowo, zatrudniając osoby bezrobotne w wieku powyżej 50. roku życia, można uzyskać zwrot kosztów poniesionych na ich wynagrodzenia i składki ubezpieczeniowe. Bezrobotny może być zatrudniony do 24 miesięcy u tego samego pracodawcy. Jednak gdy jego zatrudnienie przedłuża się do 4 lat, wtedy ww. zwrot obejmuje koszty zatrudnienia za co drugi miesiąc (art. 59 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).
Wysokość refundacji uzależniona jest od sytuacji ww. zatrudnionego bezrobotnego i wynosi:
- do 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia, jeżeli spełnia warunki konieczne do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego,
- do 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia, jeżeli nie spełnia warunków koniecznych do uzyskania świadczenia przedemerytalnego.
@RY1@i26/2009/046/i26.2009.046.000.0008.101.jpg@RY2@
Podstawa prawna:
- art. 2, 49, 51, 56, 59, 59a, 61a ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.),