Powołanie - to jedna z form powstania stosunku pracy, odmienna od stosunku pracy na podstawie umowy o pracę.
Nawiązuje się co do zasady na czas nieokreślony, ale możkiwe jest też powołanie na ściśle określony czas. Charakteryzuje się w większości przypadków obowiązkiem przeprowadzenia konkursu jako formy wyłonienia najlepszego kandydata.
Do powołania z reguły dochodzi w terminie określonym w akcie powołania, a jeżeli termin ten nie został określony w dniu jego doręczenia.
Zasadniczo stosuje się do niego przepisy dotyczące umowy o pracę na czas nieokreślony, z pewnymi wyłączeniami w zakresie: trybu postępowania przy rozwiązywaniu umów o pracę, rozpatrywania sporów ze stosunku pracy w części dotyczącej orzekania: o bezskuteczności wypowiedzeń oraz o przywracaniu do pracy.
Inny jest też tryb rozstania się z osobą powołaną. Pracownik może być w każdym czasie niezwłocznie lub w określonym terminie odwołany ze stanowiska przez organ, który go powołał. Dotyczy to również powołanego, który na podstawie przepisów szczególnych został powołany na stanowisko na czas określony. Odwołanie w tym przypadku jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę. Natomiast odwołanie jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli nastąpiło z przyczyn, określonych w art. 52 lub 53 k.p.
Słabszej ochronie podlegają pracownice, które są w ciąży. W razie odwołania takiej pracownicy, organ odwołujący ma wprawdzie obowiązek zapewnić inną pracę, odpowiednią ze względu na kwalifikacje zawodowe, a przez okres równy okresowi wypowiedzenia pracownica ma prawo do wynagrodzenia w wysokości przysługującej przed odwołaniem, jednak jeżeli pracownica nie wyrazi zgody na podjęcie innej pracy, stosunek pracy ulega rozwiązaniu z upływem okresu równego okresowi wypowiedzenia, którego bieg rozpoczyna się od dnia zaproponowania na piśmie innej pracy.