W sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika orzekają sądy pracy.
Wykroczenie to zawinione popełnienie czynu społecznie szkodliwego zabronionego przez ustawę pod groźbą kary. Wykroczeniem jest tylko ten czyn, co do którego uznano, że jest społecznie szkodliwy.
Pracodawca, który dopuszcza się wobec swoich pracowników wykroczeń musi się liczyć z sankcjami. Najdotkliwszymi sankcjami są sankcje finansowe.
Zobacz: Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko prawom pracownika (art. 281-283)
Kto, będąc pracodawcą lub działając w jego imieniu:
- zawiera umowę cywilnoprawną w warunkach, kiedy powinna być zawarta umowa o pracę,
- nie potwierdza na piśmie zawartej z pracownikiem umowy o pracę,
- wypowiada lub rozwiązuje z pracownikiem stosunek pracy bez wypowiedzenia, naruszając w sposób rażący przepisy prawa pracy,
- stosuje wobec pracowników inne kary niż przewidziane w przepisach prawa pracy o odpowiedzialności porządkowej pracowników,
- narusza przepisy o czasie pracy lub przepisy o uprawnieniach pracowników związanych z rodzicielstwem i zatrudnianiu młodocianych,
- nie prowadzi dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracowników,
- pozostawia dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników w warunkach grożących uszkodzeniem lub zniszczeniem
podlega karze grzywny od 1 000 zł do 30 000 zł.
Zobacz serwis: Wynagrodzenie
W sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika orzekają sądy pracy. Rozpatrują sprawy w dwóch instancjach. W pierwszej instancji właściwy jest sąd rejonowy, w drugiej zaś - sąd okręgowy. Środkami odwoławczymi są apelacja i zażalenie. Kasację do Sądu Najwyższego może wnieść wyłącznie:
- Minister Sprawiedliwości,
- Prokurator Generalny,
- Rzecznik Praw Obywatelskich.
Podstawa prawna: Art. 281 Kodeksu pracy