Pracownikowi powinno się zmienić harmonogram czasu pracy lub jeżeli nie jest to możliwe, wypłacić wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych.
Zmiany do układu zbiorowego pracy wprowadza się w formie protokołów dodatkowych (art. 2419 k.p.). Do prac nad zmianą układu mają więc zastosowanie odpowiednie przepisy dotyczące zawarcia układu zbiorowego pracy. Jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego z 22 lutego 2008 r. (I PZP 12/07, OSNP 2008/19–20/279), zmiana postanowień zakładowego układu zbiorowego pracy może nastąpić tylko w trybie przewidzianym w ustawie, nawet gdy układ ten przewiduje możliwość uchylenia zasad wypłacania świadczenia płacowego na skutek niezadowalającej sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstwa.
Ustawodawca nałożył na strony układu – pracodawcę i związki zawodowe obowiązek prowadzenia rokowań w dobrej wierze i z poszanowaniem interesów drugiej strony, co dotyczy zarówno przypadku zawarcia układu zbiorowego pracy, jak i dokonywania w nim zmiany w drodze protokołu dodatkowego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zarówno osobowy skład zespołu roboczego, jak i terminy spotkań zostały uzgodnione i zaakceptowane przez strony układu.
Należy zwrócić uwagę, że uczestnictwo w tych spotkaniach przedstawicieli związkowych nie jest realizacją doraźnych czynności związkowych, lecz wynika z obowiązku nałożonego przez przepisy prawa pracy w zakresie prac nad układem. W tym przypadku należy uznać, że pracodawca zaakceptował udział przedstawicieli związków zawodowych w spotkaniach, które będą odbywać się w czasie wolnym od pracy dla tych pracowników.
W zaistniałej sytuacji należy rozważyć możliwość zmiany harmonogramu pracy pracowników zatrudnionych w równoważnym systemie czasu pracy, biorąc pod uwagę szczególne okoliczności, tak aby spotkania tego zespołu przypadały na dni i godziny pracy tych pracowników. Mogłoby to nastąpić w drodze porozumienia stron.
Drugim rozwiązaniem jest przyjęcie, że podjęte uzgodnienia co do składu osobowego, a także terminów spotkań stanowią akceptację pracodawcy na pracę w godzinach nadliczbowych. Przepisy nie regulują tych kwestii. Za pracę w godzinach nadliczbowych należy uznać obowiązki zawodowe, których realizacja wykracza poza obowiązujące pracownika normy czasu pracy (art. 151 § 1 k.p.).
Pracownik jest zobowiązany do sumiennego i starannego wykonywania swoich obowiązków zawodowych, a także stosowania się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy i są zgodne z przepisami prawa (art. 100 § 1 k.p.). Bezsprzeczne jest więc, że udział w pracach zespołu roboczego niektórych członków związku zawodowego można uznać za wykonywanie pracy poza rozkładem czasu pracy, a tym samym powinno być ono zgodne z przepisami regulującymi pracę w godzinach nadliczbowych.