Tak. Wypłata całości wynagrodzenia z 8-miesięcznej umowy zlecenia opisanej w pytaniu korzysta ze zwolnienia. Definitywnym powodem utraty prawa do zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT jest otrzymanie przychodu przez podatnika, który nie spełnia już kryterium wieku. Taka sytuacja nie ma miejsca w Państwa przypadku. Bez znaczenia jest okres trwania umowy lub data jej zakończenia. Istotne jest tylko, aby przychód zleceniobiorca otrzymał do ukończenia 26. roku życia. Ten warunek w przedstawionej sytuacji został spełniony.
W razie odpłatnego zlecenia wynagrodzenie należy się przyjmującemu dopiero po wykonaniu zlecenia, chyba że co innego wynika z umowy lub z przepisów szczególnych (art. 744 Kodeksu cywilnego). Zasadą jest wypłata wynagrodzenia po wykonaniu zlecenia. Ale istnieje podstawa prawna dla wypłaty wynagrodzenia za wykonanie umowy zlecenia "z góry", jako wyjątek od zasady. Musi to być zawarte w treści umowy i nie naruszać m.in. zasad współżycia społecznego. Nie można bowiem czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego (art. 5 Kodeksu cywilnego). Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.
Polecamy: Monitor Prawa Pracy i Ubezpieczeń
W sytuacji opisanej w pytaniu istnieje jednak ryzyko kwalifikacji przez organy podatkowe działań płatnika i podatnika jako podjętych w celu unikania opodatkowania. W zależności od konstrukcji umowy zlecenia, organy podatkowe mają możliwość skorzystania np. z art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej. Na tej podstawie czynność nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej. Warunkiem jest, aby osiągnięcie tej korzyści, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, było głównym lub jednym z głównych celów jej dokonania, a sposób działania był sztuczny (unikanie opodatkowania). Jeżeli korzyść podatkowa została osiągnięta w rezultacie dokonania czynności w wyniku zastosowania przepisu ustawy podatkowej określającego warunki przyznania m.in. zwolnienia (podmiotowego lub przedmiotowego), to skutki podatkowe określa się na podstawie stanu prawnego, jaki zaistniałby, gdyby dany przepis ustawy podatkowej nie miał zastosowania.
Od 1 stycznia 2019 r. zniesiono ograniczenie kwotowe wyłączające zastosowanie powołanej klauzuli o unikaniu opodatkowania. Przed tą zmianą art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej mógł być zastosowany w przypadku osiągnięcia przed podatnika korzyści podatkowych przekraczających 100 000 zł (art. 119b § 1 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.). Umowy zlecenia podpisywane przez podatników do 26. roku życia nie dają takich korzyści na podstawie nowego zwolnienia. Zatem gdyby nie likwidacja limitu 100 000 zł, nie istniałaby możliwość zastosowania art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej. Sytuacja jednak zmieniła się w 2019 r. W praktyce nie można na początku obowiązywania nowej umowy zlecenia w sposób odpowiedzialny ocenić, czy i jakie działania fiskus rzeczywiście podejmie przeciwko sytuacjom opisanym w pytaniu. Organy podatkowe deklarują, że do takich sytuacji jak opisana w pytaniu nie będą stosowały przepisów przeciwdziałających unikaniu opodatkowania. Z przyczyn ostrożnościowych warto jednak pamiętać, że przepisy mogą dawać podstawę prawną do takich działań.
PODSTAWA PRAWNA:
- art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387; ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1655),
- art. 119a § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2019 r. poz. 900; ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1667),
- art. 5, art. 744 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (j.t. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145; ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1495).