Nauczyciel, który przejdzie na świadczenie kompensacyjne, jest uprawniony zarówno do odprawy emerytalnej, jak i do świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
UZASADNIENIE
Nauczycielskie świadczenia kompensacyjne są przyznawane po rozwiązaniu stosunku pracy nauczycielom, którzy osiągnęli 30-letni staż pracy, w tym 20 lat pracy nauczycielskiej w wymiarze co najmniej 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć. W latach 2009–2014 będą mogli przechodzić na świadczenia kompensacyjne nauczyciele, którzy ukończyli 55 lat życia. Wiek uprawniający do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego będzie wzrastał w kolejnych latach kalendarzowych (do 2032 r.), aż nauczyciel osiągnie powszechny wiek emerytalny, czyli 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn.
Nauczycielowi przechodzącemu na nauczycielskie świadczenie kompensacyjne przysługuje prawo do otrzymania jednorazowej odprawy, pod warunkiem że wcześniej nie otrzymał odprawy z tytułu rozwiązania stosunku pracy z powodu niezdolności do wykonywania dotychczasowej pracy. Odprawa ta przysługuje w wysokości 3-miesięcznego ostatnio pobieranego wynagrodzenia w szkole będącej podstawowym miejscem pracy (art. 87 ust. 2 Karty Nauczyciela).
Wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wyliczenia odprawy emerytalno-rentowej oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
Nauczycielowi zatrudnionemu na podstawie mianowania, z którym rozwiązano stosunek pracy w wyniku orzeczenia wydanego przez lekarza przeprowadzającego badanie okresowe lub kontrolne, o niezdolności nauczyciela do wykonywania dotychczasowej pracy, przyznaje się odprawę pieniężną w wysokości 1-miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego ostatnio pobieranego w czasie trwania stosunku pracy – za każdy pełny rok pracy nauczycielskiej, nieprzekraczającą jednak 6-miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego (art. 28 ust. 1 Karty Nauczyciela). W tym przypadku wyłączone jest prawo do odprawy emerytalnej lub rentowej z tytułu niezdolności do pracy (art. 87 ust. 1 Karty Nauczyciela).
Dla nauczycieli tworzony jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, z którego wypłaca się świadczenia urlopowe i świadczenia socjalne nauczycielom zarówno czynnym, jak i emerytom/rencistom czy pobierającym nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.
Odpisu dla nauczycieli będących emerytami, rencistami lub nauczycielami pobierającymi nauczycielskie świadczenie kompensacyjne dokonuje się na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 5% pobieranych przez nich emerytur, rent oraz nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych (art. 53 ust. 2 Karty Nauczyciela). Osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu są:
- pracownicy zatrudnieni w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę i mianowania oraz członkowie ich rodzin,
- pracownicy przebywający na urlopach wychowawczych, emeryci, nauczyciele korzystający ze świadczenia kompensacyjnego i renciści, byli pracownicy zakładu oraz członkowie ich rodzin.
Pracodawcą sprawującym opiekę socjalną nad emerytami, rencistami czy pobierającymi nauczycielskie świadczenia kompensacyjne jest ostatni pracodawca, u którego byli oni zatrudnieni.
Nauczyciele pobierający świadczenia kompensacyjne mogą liczyć na świadczenia socjalne u byłego pracodawcy. Na przykład, nauczyciel po przejściu na świadczenie kompensacyjne zachowuje prawo do zajmowanego mieszkania. Prawo to służy także małżonkowi nauczyciela emeryta (rencisty, pobierającego nauczycielskie świadczenie kompensacyjne) oraz dzieciom pozostającym na jego utrzymaniu i prowadzącym z nim wspólne gospodarstwo domowe.
Podstawa prawna
- art. 28, art. 53, art. 54 ust. 4, art. 60, art. 72 ust. 4, art. 87 Karty Nauczyciela,
- art. 3–5 ustawy z 22 maja 2009 r. o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych (DzU nr 97, poz. 800).