Jedna z naszych pracownic leczy się na kilka schorzeń. Przez 170 dni w tym roku leczyła się na jedno schorzenie. Bezpośrednio po zakończeniu tego leczenia dostarczyła kolejne zwolnienie lekarskie od innego lekarza i poinformowała nas, że jest niezdolna do pracy z powodu innego schorzenia. Jak w tym przypadku ustalić okres zasiłkowy? Czy powinniśmy żądać od pracownicy dodatkowego dokumentu, który będzie potwierdzał inną przyczynę niezdolności do pracy niż ta, z której otrzymywała zasiłek przez 170 dni?
Wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy niezależnie od tego, jaka była ich przyczyna, powinni Państwo zaliczyć do jednego okresu zasiłkowego.
W przypadku Państwa pracownicy, jeżeli jej niezdolność do pracy była ciągła (bez dnia przerwy), mimo że została spowodowana różnymi schorzeniami, należy zliczyć je do jednego okresu zasiłkowego bez konieczności przedkładania przez pracownicę dodatkowych zaświadczeń.
Jeżeli choroby powodujące niezdolność do pracy nie są związane z gruźlicą ani nie przypadają w czasie ciąży, to zasiłek powinni Państwo wypłacać przez 182 dni. Jeżeli po tym okresie pracownica nie odzyska zdolności do pracy, może wystąpić z wnioskiem o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego (w przypadku pozytywnych rokowań co do odzyskania zdolności do pracy po dalszym okresie leczenia) albo w przeciwnym wypadku z wnioskiem o rentę inwalidzką.
Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy, jednak nie dłużej niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą (kod D) lub występuje w czasie ciąży (kod B), to nie dłużej niż przez 270 dni. Do okresu zasiłkowego należy wliczać wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, a także okresy poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekroczyła 60 dni. Jeżeli niezdolność do pracy spowodowana np. gruźlicą wystąpiła bezpośrednio po niezdolności spowodowanej innym schorzeniem, okresy tych nieobecności należy zliczyć i prawo do zasiłku w takim przypadku przysługuje przez 270 dni.
PRZYKŁAD
Olga R. była niezdolna do pracy od 10 listopada 2012 r. do 15 grudnia 2012 r. z powodu zapalenia płuc. W czasie tej niezdolności do pracy stwierdzono u pracownicy gruźlicę. Od16 grudnia 2012 r. Olga R. przebywa na zwolnieniu lekarskim w związku z tym schorzeniem. Pracownicy przysługuje świadczenie chorobowe za okres nie dłuższy niż 270 dni.
Do okresu zasiłkowego należy wliczyć wszystkie okresy orzeczonej niezdolności do pracy, za które przysługuje wynagrodzenie za czas choroby i zasiłek chorobowy. Do tego okresu nie należy wliczać niezdolności do pracy przypadającej w okresie wyczekiwania na prawo do zasiłku (art. 4, ust. 1 ustawy zasiłkowej), a także niezdolności przypadającej w okresie urlopu bezpłatnego lub wychowawczego oraz w czasie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności. Jeżeli między okresami niezdolności do pracy wystąpiła przerwa, a niezdolność była spowodowana różnymi chorobami lub gdy przerwa w niezdolności spowodowanej tą samą chorobą trwała ponad 60 dni, okres zasiłkowy powinien być liczony na nowo. Niekiedy powstają wątpliwości, czy niezdolność przed przerwą i po przerwie jest spowodowana tą samą, czy już inną chorobą. Wynikają one z faktu, że w zaświadczeniach lekarskich wystawianych po przerwie w niezdolności do pracy nie zawsze jest umieszczany kod A, mimo że niezdolność do pracy jest spowodowana tą samą chorobą, a przerwa nie trwała dłużej niż 60 dni. Wątpliwości płatnika składek w tym zakresie może rozstrzygnąć lekarz wystawiający zaświadczenie lekarskie albo terenowa jednostka organizacyjna ZUS, do której trafiają oryginały zwolnień lekarskich, zawierające numer statystyczny choroby.
Podstawa prawna:
- art. 8–9 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 ze zm.)