Niektórzy pracownicy, którzy stali się niezdolni do pracy z powodu choroby, mają prawo do wynagrodzenia chorobowego ze środków pracodawcy przez okres do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, zamiast 33 dni. Mają oni również prawo do 80 proc. podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pobytu w szpitalu przypadający od 15. do 33. dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym.
Wynagrodzenie chorobowe do 14 dni
Krótszy okres wypłaty wynagrodzenia chorobowego ma zastosowanie do pracownika w wieku powyżej 50. roku życia, do niezdolności do pracy przypadającej w następnych latach po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50. rok życia.
Pracownik po 50-tce za okres, w którym jest niezdolny do pracy wskutek choroby, ma prawo do co najmniej 80 proc. wynagrodzenia. Taka wysokość wynagrodzenia obowiązuje również w okresie pobytu pracownika w szpitalu. Pracodawca może wprowadzić wyższą wysokość wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy z powodu choroby.
Czasami pracownik zachowuje prawo do 100 proc. wynagrodzenia chorobowego, np. gdy niezdolność pracownika, który ukończył 50. rok życia, została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub w drodze z pracy lub powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.
Zasiłek od 15. dnia choroby
Od 15. dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, pracownikowi który ukończył 50. rok życia przysługuje prawo do zasiłku chorobowego finansowanego ze środków FUS.
Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby uznaje się również niemożność wykonywania pracy powstałą m.in. wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz w okresie stacjonarnego leczenia odwykowego.
Zasiłek chorobowy przysługuje pracownikowi (pracownicy), który ukończył 50. rok życia przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy nie dłużej jednak niż przez 182 dni. Jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub przypada w okresie ciąży – wówczas zasiłek może być wypłacany nie dłużej niż przez 270 dni.
Zasiłek bez okresu wyczekiwania
Zasadą jest, że pracownik nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Od tej zasady są przewidziane pewne wyjątki.
Od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego przysługuje pracownikowi, który ukończył 50. rok życia, jeżeli:
- niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;
- ma on wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego.
Bez okresu wyczekiwania ubezpieczonemu, np. pracownikowi, który ukończył 50. rok życia, przysługuje zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego, jeżeli niezdolność do pracy jest spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Wówczas pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia za czas choroby, nawet wtedy gdy nie wykorzystał jeszcze okresu 14 dni wypłaty wynagrodzenia w tym roku.
Wysokość zasiłku chorobowego
Zasiłek chorobowy jest wypłacany pracownikowi po 50-tce w wysokości 80 proc. podstawy jego wymiaru.
Wyższy miesięczny zasiłek chorobowy w wysokości 100 proc. podstawy jego wymiaru przysługuje takiemu pracownikowi, jeżeli jego niezdolność do pracy z powodu choroby lub niemożność wykonywania pracy powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy, powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów. Zasiłek w wysokości 100% wymiaru przysługuje również osobie, której niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży. W tej samej wysokości, ale na zasadach uregulowanych przepisami ustawy wypadkowej, przysługuje pracownikowi po 50-tce zasiłek chorobowy za okres niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.
Gdy zachodzą okoliczności uprawniające do zasiłku chorobowego w wysokości 100 proc. podstawy jego wymiaru, pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego w tej wysokości za okres pobytu w szpitalu.
Za okres pobytu w szpitalu miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 70 proc. podstawy wymiaru. Nie dotyczy to okresu pobytu w szpitalu pracownika, który ukończył 50. rok życia.
Jeżeli pobyt w szpitalu przypada na okres od 15. do 33. dnia niezdolności do pracy pracownika, który ukończył 50. rok życia, zasiłek ten przysługuje w wysokości 80 proc. podstawy wymiaru zasiłku. Zasada ta ma zastosowanie jedynie do pracowników, którzy w poprzednim roku kalendarzowym lub wcześniej ukończyli 50. rok życia.
Okres od 15. do 33. dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, za który przysługuje zasiłek chorobowy w wyższej wysokości w związku z pobytem w szpitalu, liczony jest, począwszy od pierwszego dnia niezdolności do pracy przypadającej po okresie wypłaty przez pracodawcę wynagrodzenia chorobowego (za 14 dni).
Jeżeli chory pracownik nie wykorzystał okresu wypłaty wynagrodzenia i znajdzie się w szpitalu, wówczas wynagrodzenie nadal jest wypłacane w wysokości 80 proc. lub 100 proc. podstawy jego wymiaru.
Zasiłek chorobowy jest również wypłacany w wysokości 100 proc. podstawy wymiaru, gdy niezdolność do pracy pracownika po 50-tce z powodu choroby wynika z późniejszych następstw, które zaistniały w związku ze stwierdzonym wcześniej wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy.
Przykład
Wojciech O. w listopadzie 2011 r. ukończył 50 lat. Od 31 sierpnia do 12 października 2012 r. przebywał w szpitalu. Jest to jego pierwsza niezdolność do pracy z powodu choroby w tym roku. W związku z tym za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy Wojciechowi O. przysługują następujące świadczenia chorobowe w wysokości 80 proc. podstawy wymiaru: wynagrodzenie chorobowe (za 14 dni, tj. od 31 sierpnia do 13 września br.) oraz zasiłek chorobowy (za 19 dni, tj. od 14 września do 2 października br.). Od 34. dnia niezdolności do pracy, tj. od 3 października do 12 października br., przysługuje mu zasiłek chorobowy w wysokości 70 proc. podstawy wymiaru.
Podstawa prawna:
- art. 92 § 1, 4 Kodeksu pracy,
- art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 4 ust. 3 pkt 2 i 3, art. 6 ust. 2, art. 8 i art. 11 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm.).