Państwa pracownikowi nie przysługuje prawo do zasiłku opiekuńczego, ponieważ konieczność zapewnienia opieki nad chorym dzieckiem nie stanowi przyczyny powodującej przerwanie urlopu wypoczynkowego.
Ubezpieczonemu przysługuje zasiłek opiekuńczy, jeżeli został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy ze względu na konieczności sprawowania osobistej opieki m.in. nad chorym dzieckiem w wieku do ukończenia 14 lat.
Za dziecko, na które przysługuje zasiłek opiekuńczy, uważa się dziecko własne ubezpieczonego, dziecko jego małżonka, przysposobione oraz dziecko obce przyjęte na wychowanie i utrzymanie. Jednak prawo do zasiłku opiekuńczego nie przysługuje na dziecko partnera.
Podstawą do wypłaty zasiłku jest zaświadczenie lekarskie, które osoba uprawniona powinna dostarczyć płatnikowi zasiłku (pracodawcy lub ZUS) w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania. Konsekwencją przekroczenia wskazanego terminu jest obniżenie świadczenia o 25% wysokości za okres od 8. dnia orzeczonej niezdolności do pracy do dnia dostarczenia zaświadczenia. Przekroczenie terminu nie spowoduje obniżenia wysokości zasiłku jedynie wówczas, gdy było ono następstwem przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej do zasiłku.
Zważywszy na wiek dziecka, którego miałaby dotyczyć opieka, Państwa pracownikowi, co do zasady, przysługiwałoby prawo do zasiłku opiekuńczego, którego wysokość podlegałaby obniżeniu o 25% z uwagi na fakt, że 7-dniowy termin na jego dostarczenie płatnikowi upłynął 22 lutego br. Jednak uwzględniając moment, w którym powstała choroba dziecka, Państwa pracownikowi nie przysługuje zasiłek opiekuńczy. Pracownik korzysta z urlopu wypoczynkowego, zatem nie musi być zwolniony z obowiązku świadczenia pracy, aby osobiście zaopiekować się dzieckiem. Poza tym choroba dziecka (lub innego członka rodziny) nie stanowi przyczyny do przerwania urlopu wypoczynkowego. Pracodawca ma obowiązek udzielenia pracownikowi – w terminie późniejszym – tej części urlopu wypoczynkowego, która nie została wykorzystana z powodu:
- czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby,
- odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
- odbywania ćwiczeń wojskowych albo przeszkolenia wojskowego przez czas do 3 miesięcy,
- urlopu macierzyńskiego (art. 166 Kodeksu pracy).
Wyliczenie tych przyczyn ma charakter wyczerpujący, a wśród nich nie zostało uwzględnione zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy ze względu na konieczność sprawowania osobistej opieki nad chorym członkiem rodziny, w tym nad dzieckiem, które złamało nogę.
Złamanie nogi przez dziecko mogłoby mieć wpływ na możliwość skorzystania z urlopu wypoczynkowego przez pracownika w innym terminie, gdyby w wyniku tego zdarzenia pracownik nie mógł rozpocząć urlopu wypoczynkowego w ustalonym z pracodawcą terminie. Kodeks pracy stanowi, że w przypadku, gdy pracownik nie może rozpocząć urlopu z przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w pracy, pracodawca jest zobowiązany przesunąć urlop na termin późniejszy (art. 165 Kodeksu pracy). Odmiennie niż ma to miejsce w przypadku przerwania urlopu wypoczynkowego, przyczyny przesunięcia urlopu wypoczynkowego mają charakter przykładowy, niewyczerpujący. W konsekwencji, przesunięcie terminu urlopu wypoczynkowego będzie uzasadnione nie tylko w przypadkach wymienionych wprost w Kodeksie pracy, np. czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby, ale również w każdej innej sytuacji, która będzie usprawiedliwiać nieobecność pracownika w pracy, zwłaszcza w przypadku choroby członka rodziny.
Podstawa prawna:
- art. 32 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, art. 62 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 ze zm.),
- art. 165, art. 166 Kodeksu pracy.