W zaświadczeniu powinni Państwo odrębnie wykazać w kolumnie 6 tabelki kwotę zasiłku chorobowego i odrębnie kwotę świadczenia rehabilitacyjnego wypłaconego pracownikowi za 2010 r.
UZASADNIENIE
Osoby urodzone przed 1 stycznia 1949 r. (a do takiej grupy wiekowej zalicza się Państwa pracownik) nabywają prawo do emerytury obliczanej na tzw. starych zasadach. Wysokość tego świadczenia w znacznej mierze jest uzależniona od podstawy jego wymiaru. Jest to wypadkowa zarobków pracownika oraz przeciętnych płac w wybranych latach kalendarzowych (najczęściej w 10 kolejnych latach przypadających w ostatnim 20-leciu lub w 20 latach dowolnie wybranych z całego okresu ubezpieczenia). W celu potwierdzenia zarobków pracownika w poszczególnych latach kalendarzowych pracodawca jest zobowiązany wystawić zaświadczenie na druku ZUS Rp-7.
Najważniejszą częścią tego dokumentu jest tabelka zawarta w punkcie 3. Pracodawca podaje w niej zarobki pracownika osiągnięte w poszczególnych latach kalendarzowych. Wypełniając ją pracodawca powinien kolejno wpisać:
- w kolumnie 2 – łączną kwotę stałych składników wynagrodzenia – przychodu (dochodu do 31 grudnia 1998 r.), np. wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za wysługę lat, funkcyjny, służbowy, za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia,
- w kolumnie 3 – łączną kwotę zmiennych lub uznaniowych składników wynagrodzenia wraz ze wskazaniem rodzaju danego składnika, np. premie regulaminowe, z zysku, eksportowe, nagrody za osiągnięcia zawodowe, dydaktyczno-wychowawcze dla nauczycieli, nagrody z zakładowego funduszu nagród – tzw. trzynastki, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,
- w kolumnie 4 – łączną kwotę innych wypłat wraz ze wskazaniem ich rodzaju,
- w kolumnie 5 – łączną kwotę równowartości świadczeń w naturze i ekwiwalentu za te świadczenia oraz rodzaj świadczenia,
- w kolumnie 6 – łączną kwotę świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych zamiast wynagrodzenia: zasiłek chorobowy, macierzyński, opiekuńczy, wyrównawczy, dodatek wyrównawczy, świadczenie wyrównawcze i rehabilitacyjne oraz wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacone przez pracodawcę na podstawie art. 92 Kodeksu pracy (lub innych przepisów w tym zakresie),
- w kolumnie 7 – łączną kwotę wszelkich składników wynagrodzenia – przychodu i świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wykazanych w kolumnach 2–6.
Kwoty wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy oraz zasiłków: chorobowych, macierzyńskich i opiekuńczych podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru emerytury bez ograniczeń tylko wtedy, gdy przysługują za okres przypadający przed 1 stycznia 2005 r. Natomiast jeżeli zostały wypłacone za lata następujące po 2004 r., są uwzględniane przez ZUS, jeśli w danym roku ubezpieczony nie osiągnął kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe określonej dla tego roku i tylko w wysokości nieprzekraczającej tego limitu. Chodzi o tzw. 30-krotność, która np. w 2010 r. wynosiła 94 380 zł, a w 2011 r. wynosi 100 770 zł.
Powyższa zasada, ograniczająca możliwość wliczania do podstawy wymiaru emerytury świadczeń chorobowych, nie dotyczy jednak świadczenia rehabilitacyjnego, a także zasiłku, świadczenia i dodatku wyrównawczego.
Oznacza to m.in., że wypełniając zaświadczenie ZUS Rp-7 za okres przypadający po 31 grudnia 2004 r. pracodawca powinien odrębnie wykazać (w kolumnie 6 tabelki lub w załączniku do zaświadczenia) kwoty brutto wypłaconych zasiłków chorobowych oraz odrębnie świadczenia rehabilitacyjnego wraz ze wskazaniem rodzaju świadczenia, które zostało wypłacone. Taki sposób potwierdzenia wypłaty tych świadczeń pozwoli ZUS na prawidłowe ustalenie podstawy wymiaru emerytury.
Podstawa prawna
- art. 15, art. 125a ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.),
- § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. Nr 10, poz. 49 ze zm.).