W tej sytuacji pracownik będzie miał prawo do zasiłku chorobowego, jeżeli zdarzenie zostanie uznane za wypadek przy pracy lub gdy zdarzenie nie będzie miało cech wypadku pracy, ale pracownik był wcześniej ubezpieczony, a przerwa między poprzednim okresem ubezpieczenia nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.
Zasiłki chorobowe przysługują osobom podlegającym ubezpieczeniu chorobowemu. Wśród osób, które są obowiązkowo objęte takim ubezpieczeniem, znajdują się pracownicy, przy czym należy zauważyć, że podlegają oni ubezpieczeniu społecznemu od dnia nawiązania stosunku pracy do jego ustania.
Stosunek pracy nawiązuje się w dniu określonym w umowie o pracę jako dzień rozpoczęcia pracy, a jeśli terminu tego nie określono, w dniu zawarcia umowy. Jeśli umowy o pracę nie zawarto na piśmie, wówczas pracodawca ma obowiązek najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy potwierdzić pracownikowi na piśmie warunki zatrudnienia. Jeżeli pracodawca nie zawarł z pracownikiem umowy w formie pisemnej ani nie potwierdził mu warunków zatrudnienia w formie pisemnej, to przyjmuje się, że stosunek pracy został zawarty w dniu przystąpienia do pracy.
Zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego powinno zostać dokonane w terminie 7 dni od dnia powstania obowiązku ubezpieczenia, czyli od dnia dopuszczenia pracownika do pracy.
W zaistniałej sytuacji należy przede wszystkim przeprowadzić postępowanie powypadkowe w celu stwierdzenia, czy zdarzenie stanowi wypadek przy pracy. Fakt ten będzie miał decydujące znaczenie w kwestii praw pracownika do zasiłku chorobowego.
Jeżeli zdarzenie nie zostanie uznane za wypadek przy pracy, to w celu otrzymania zasiłku chorobowego pracownik będzie musiał wykazać poprzednie okresy ubezpieczenia zakończone przed upływem 30 dni od dnia podjęcia pracy. Jeżeli pracownik może udowodnić takie okresy, wówczas nie obowiązuje go okres wyczekiwania i otrzyma wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy za okres niezdolności do pracy. Zgodnie z ustawą o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa prawo do zasiłku chorobowego ubezpieczony (w tym pracownik) nabywa po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – jeżeli podlega obowiązkowo temu ubezpieczeniu, a po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie. Do wskazanych okresów ubezpieczenia chorobowego wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym lub też odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.
Natomiast jeżeli okaże się, że zdarzenie jest wypadkiem przy pracy, wówczas pracownik będzie miał prawo do uzyskania świadczeń z tytułu choroby bez względu na fakt posiadania odpowiedniego okresu ubezpieczenia. Ponadto w takiej sytuacji wysokość zasiłku chorobowego będzie wynosiła 100% podstawy jego wymiaru. Gdyby zdarzenie nie było wypadkiem przy pracy, pracownik miałby ewentualnie prawo do zasiłku jedynie w wysokości 80% podstawy wymiaru.