PROBLEM
RADA
Wymiar czasu pracy został zmieniony w trakcie nieprzerwanej niezdolności do pracy. Opierając się na ustalonej 27 maja 2009 r. podstawie wymiaru powinni Państwo wypłacać wynagrodzenie chorobowe w okresie od 27 maja do 9 czerwca 2009 r. Od 10 czerwca 2009 r., po kolejnej zmianie wymiaru czasu pracy, podstawa wymiaru świadczeń chorobowych jest niższa od obowiązującej pracowników. Dlatego powinni ją Państwo podwyższyć do minimalnej podstawy wymiaru, która wynosi 1101,06 zł.
PRZYKŁAD
Zmiana wymiaru czasu pracy jest powodem do ponownego wyliczenia podstawy wymiaru, nawet jeżeli od ostatniej niezdolności do pracy nie minęły 3 miesiące kalendarzowe. W tym przypadku płatnik świadczenia nie stosuje zasady, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego (wynagrodzenia chorobowego), które przysługuje pracownikowi, stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 36 ust. 1 ustawy zasiłkowej).
Płatnik wylicza podstawę wymiaru z przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, które przysługuje za pełne miesiące kalendarzowe po zmianie wymiaru czasu pracy. Jeżeli nie można w ten sposób wyliczyć podstawy wymiaru, ponieważ pracownik zachorował w miesiącu zmiany etatu, to płatnik wylicza wysokość wynagrodzenia/zasiłku chorobowego z wynagrodzenia, które pracownikowi przysługuje w miesiącu zmiany etatu.
WAŻNE!
Płatnik ustala na nowo podstawę wymiaru świadczenia w przypadku zmiany wymiaru czasu pracy zarówno wtedy, gdy wymiar czasu pracy został podwyższony, jak i obniżony.
Wynagrodzenie, z którego płatnik świadczenia wylicza podstawę wymiaru, jest przychodem pracownika będącym podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe, finansowanych ze środków pracownika – łącznie 13,71% (art. 3 pkt 3 ustawy zasiłkowej). Jednak w każdym przypadku podstawa wymiaru świadczenia nie może być niższa od minimalnej podstawy wymiaru wyliczonej proporcjonalnie do etatu pracownika.
W 2009 r. minimalna podstawa wymiaru świadczenia dla pracownika zatrudnionego na pełny etat nie może być niższa od kwoty 1101,06 zł (1276 zł pomniejszone łącznie o 13,71%).
WAŻNE!
Podstawa wymiaru wynagrodzenia/zasiłku chorobowego nie może być niższa od minimalnej, gwarantowanej podstawy wymiaru ustalonej proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
Podstawy wymiaru świadczenia pracodawca albo ZUS, mimo zmiany wymiaru czasu pracy, nie ustala na nowo w jednym przypadku. Chodzi o sytuację, kiedy pracownik jest przed tą zmianą i po zmianie etatu na nieprzerwanym zwolnieniu lekarskim. Za cały okres nieprzerwanego zwolnienia lekarskiego podstawą wymiaru świadczenia jest podstawa ustalona z wynagrodzenia za okres przed zmianą wymiaru czasu pracy.
Pierwsze zwolnienie lekarskie pracownica otrzymała 27 maja 2009 r. Natomiast wymiar jej czasu pracy został zmieniony od 1 kwietnia 2009 r. Z tego powodu podstawę wymiaru powinni Państwo wyliczyć i wysokość zasiłku ustalić na podstawie wynagrodzenia, które pracownica otrzymała za kwiecień 2009 r. pracując na 4/5 etatu. Pracownica nieprzerwanie chorowała i otrzymywała zwolnienia lekarskie do 31 sierpnia 2009 r. W czerwcu 2009 r. w trakcie zwolnienia lekarskiego został po raz kolejny zmieniony wymiar czasu pracy pracownicy z 4/5 etatu do pełnego etatu. Ta zmiana czasu pracy spowodowała, że świadczenie za okres choroby zostało naliczone od podstawy wymiaru zasiłku niższej od obowiązującej minimalnej podstawy wymiaru. Dlatego w okresie od 10 czerwca do 31 sierpnia 2009 r. powinni Państwo naliczyć pracownicy zasiłek chorobowy od minimalnej podstawy (1101,06 zł), mimo że wymiar czasu pracy został zmieniony w trakcie nieprzerwanej niezdolności do pracy.
● art. 40 i art. 45 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.).
Departament Ubezpieczeń Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej