W dniu 24 kwietnia 2019 r. Rada Ministrów przyjęła Wieloletni Plan Finansowy Państwa na lata 2019-2022. Obowiązek przygotowywania Wieloletniego Planu Finansowego Państwa (WPFP) wynika z art. 104 ustawy o finansach publicznych.
Od 2020 roku rząd planuje wprowadzić następujące zmiany:
- wprowadzenie tzw. okresu wyczekiwania w przypadku zasiłku opiekuńczego i macierzyńskiego, który ma wynosić 90 dni dla osób ubezpieczonych obowiązkowo (zatrudnionych na podstawie umowy o pracę) i 180 dni dla ubezpieczonych dobrowolnie (umowa zlecenia). Oznacza to, że dopiero po tym okresie będzie przysługiwało prawo do wypłacenia zasiłku opiekuńczego czy macierzyńskiego. Zdaniem rządu zmiany te mają na celu wyeliminowanie nadużyć.
Polecamy: Kodeks pracy 2019 – Nowe Wydanie. Praktyczny komentarz z przykładami
Aktualnie takich ograniczeń w przypadku zasiłku opiekuńczego i macierzyńskiego nie ma. Okres wyczekiwania dotyczy obecnie wyłącznie zasiłku chorobowego, który wynosi 30 dni w odniesieniu do osób ubezpieczonych obowiązkowo (np. pracowników) oraz 90 dni w odniesieniu do ubezpieczonych dobrowolnie (np. osób prowadzących działalność pozarolniczą i osób z nimi współpracujących, osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia i osób z nimi współpracujących).
- wprowadzenie zasady, w myśl której powstanie prawa do nowego okresu zasiłkowego nastąpi tylko w przypadku, gdy ponowne zachorowanie nastąpi po upływie 90 dni od zakończenia poprzedniej niezdolności do pracy. Bez znaczenia będzie to czy ponowne zachorowanie spowodowane jest tą samą, czy inną przyczyną niezdolności do pracy.
Obowiązujące przepisy przewidują, że zasiłek chorobowy przysługuje przez 182 dni, a w przypadku zachorowania na gruźlicę lub niezdolności do pracy z powodu choroby przypadającej w okresie ciąży – przez 270 dni. Do jednego okresu zasiłkowego wlicza się okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, także z różnych przyczyn. W przypadku przerw w niezdolności do pracy i zachorowania po przerwie z innej przyczyny, nawet po jednym dniu przerwy, powstaje prawo do nowego okresu zasiłkowego. Natomiast w przypadku przerw w niezdolności do pracy i zachorowania po przerwie z tej samej przyczyny okresy niezdolności przed przerwą i po przerwie wlicza się do jednego okresu zasiłkowego, gdy przerwa nie przekracza 60 dni.