PROBLEM
RADA
Kwoty składki na ubezpieczenie grupowe pracowników nie powinni Państwo wliczać do podstawy wymiaru świadczeń z tytułu niezdolności do pracy. Wynika to z faktu, że kwota składki nie jest pomniejszana za okresy, w których pracownik nie pracuje, np. z powodu choroby.
UZASADNIENIE
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 24 czerwca 2008 r. rozstrzygnął, że w podstawie wymiaru zasiłków powinny być uwzględnione te składniki wynagrodzenia pracownika, od których została odprowadzona składka na ubezpieczenie chorobowe i które nie są mu wypłacane obok zasiłku chorobowego w okresie jego choroby. Dlatego pracodawca powinien ustalić, czy nieobecność pracownika w pracy z powodu choroby ma wpływ na wysokość świadczenia oraz czy w okresie choroby składnik ten nie jest faktycznie wypłacany.
Niektórych składników, od których została odprowadzona składka na ubezpieczenie chorobowe, pracodawca nadal nie powinien uwzględniać w podstawie wymiaru zasiłków. Z podstawy wymiaru pracodawca powinien wyłączyć te składniki, co do których obowiązujące w zakładzie przepisy płacowe lub praktyka jednoznacznie rozstrzygają, że pracownik otrzyma je w takiej samej wysokości bez względu na to, czy pracuje, czy choruje.
Takim składnikiem jest składka na ubezpieczenie grupowe pracownika. Pracownik bez względu na to, czy przez cały miesiąc pracuje, czy jest w miesiącu nieobecny w pracy np. z powodu choroby albo choruje przez cały miesiąc, zawsze ma dofinansowanie do składki w tej samej wysokości. Niezdolność do pracy z powodu choroby nie ma żadnego wpływu na wysokość składki na ubezpieczenie grupowe pracownika, dlatego kwoty składki nie powinni Państwo wliczać do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłków.
Innym składnikiem, na który nie ma wpływu obecność lub nieobecność pracownika w pracy, jest np. dofinansowanie do wynajmu mieszkania dla pracownika.
PRZYKŁAD
Pracownik został przeniesiony służbowo do innego miasta. W aneksie do umowy o pracę zostało określone, że pracodawca co miesiąc będzie mu dofinansowywał w wysokości 500 zł koszty wynajmu mieszkania. Jednocześnie od tej kwoty pracodawca odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne. Kwota dofinansowania w każdym miesiącu jest taka sama, również wówczas, gdy pracownik nie wykonuje pracy z powodu choroby. Bez względu na to, czy pracownik pracuje, czy przez jakiś czas choruje, co miesiąc pracodawca dofinansowuje 500 zł wynajmu mieszkania. Pracownik ma prawo do dofinansowania w okresie pobierania zasiłków, dlatego kwoty dofinansowania pracodawca nie uwzględnia w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłków.
● art. 41 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.).