Wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeśli w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy albo wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole – 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej.
Prawo do renty rodzinnej ma również wdowa, która spełnia wymagany warunek dotyczący wieku lub niezdolności do pracy w okresie nie dłuższym niż 5 lat od śmierci męża lub od zaprzestania wychowywania dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnionych do renty rodzinnej.
Warunkiem wymaganym do przyznania renty rodzinnej dla wdowy jest również stwierdzenie, że w chwili śmierci męża małżonka pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej. Środkiem dowodowym stwierdzającym istnienie wspólności małżeńskiej jest oświadczenie wdowy o zachowaniu jednej z więzi – duchowej, materialnej lub fizycznej.
Istnieje jednak przepis szczególny, który pozwoli w opisanej sytuacji na przyznanie tzw. renty okresowej. Wdowa, która nie spełnia warunków wymaganych do przyznania renty rodzinnej i nie posiada niezbędnych źródeł utrzymania, ma prawo do tzw. okresowej renty rodzinnej przez okres jednego roku od chwili śmierci męża albo przez okres uczestniczenia w zorganizowanym szkoleniu mającym na celu uzyskanie kwalifikacji do wykonywania pracy zarobkowej, nie dłużej jednak niż przez 2 lata od śmierci męża. Tym samym powinna zgłosić się we właściwej dla miejsca zamieszkania jednostce ZUS i złożyć wniosek o rentę rodzinną po zmarłym mężu. Nie posiadając żadnych źródeł utrzymania, jest możliwość uzyskania renty rodzinnej przynajmniej na okres jednego roku. Jeśli wdowa będzie uzyskiwała kwalifikacje, renta może być wypłacana przez okres dwóch lat.