Stosunek pracy nawiązuje się w terminie określonym w umowie jako dzień rozpoczęcia pracy, a jeżeli terminu tego nie określono – w dniu zawarcia umowy (art. 26 k.p.). Umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności termin rozpoczęcia pracy. Jeżeli umowa o pracę nie została zawarta na piśmie, pracodawca ma obowiązek najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co do stron umowy, jej rodzaju i warunków (art. 29 § 1 pkt 5 i § 2 k.p.). Prawo pracy nie ogranicza stron w prawie do określenia okresu trwania umów o pracę na czas określony. Mogą one być zawierane na dowolne okresy z zastrzeżeniem, że umowy na czas określony nie powinny być zawierane na bardzo długi czas, np. na 10 lat. W przypadku zawarcia umowy na czas określony 10 lat lub więcej, sąd pracy może uznać, że w istocie jest to umowa o pracę na czas nieokreślony. Takie zawarcie umowy może być potraktowane za podpisanie jej jedynie w celu uniknięcia skutków związanych z wypowiadaniem umów o pracę na czas nieokreślony.
Zmiany w zakresie terminu rozpoczęcia i czasu trwania umów na czas określony wprowadziła tzw. ustawa antykryzysową. Powyższe oraz zawieszenie art. 251 k.p. dotyczy wszystkich przedsiębiorców. Oznacza to, że przepisy ustawy nie mogą mieć zastosowania do pracodawców niebędących przedsiębiorcami, czyli np. do jednostek budżetowych i publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Zasady określone w ustawie antykryzysowej dotyczące umów na czas określony będą obowiązywać do 31 grudnia 2011 r.
Okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać 24 miesięcy. Za kolejną umowę na czas określony uważa się umowę zawartą przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony.
Jednocześnie nowa ustawa nie wprowadza żadnej sankcji dla pracodawcy, który nie będzie przestrzegał 2-letniego limitu. Nie precyzuje też, jaki skutek prawny ma upływ 24-miesięcznego limitu zatrudnienia na czas określony. Ustawa nie określa też, od kiedy należy liczyć limit 24 miesięcy, wobec tego należy uznać, że termin ten powinien być liczony od dnia wejścia w życie ustawy, czyli od 22 sierpnia 2009 r.