Pracownikowi co roku przysługuje nieprzerwany i płatny urlop wypoczynkowy, którego wymiar uzależniony jest od osiągniętego przez niego stażu pracy. Wymiar urlopu przysługującego pracownikowi wynosi 20 dni, jeśli jego staż pracy wynosi mniej niż 10 lat lub 26 dni, jeśli jego staż pracy wynosi co najmniej 10 lat. Do okresu zatrudnienia, który warunkuje długość przynależnego pracownikowi urlopu wypoczynkowego, zalicza się okresy zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz podstawę ustania stosunku pracy.
Urlop wypoczynkowy udzielany jest zgodnie z planem urlopów. Plan urlopów tworzony jest przez pracodawcę, którzy przy jego ustalaniu bierze pod uwagę wnioski pracowników i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy w jego zakładzie pracy.
Zadaj pytanie na: Forum - Kadry
Pracodawca nie ma obowiązku ustalania planu urlopów, jeśli działająca w jego zakładzie pracy organizacja związkowa wyraziła na to zgodę. W takiej sytuacji, pracodawca ustala termin urlopu w porozumieniu z pracownikiem, mając na uwadze złożony przez niego wniosek oraz konieczność zapewnienia normalnego toku pracy. Pracodawca nie ma również obowiązku konsultowania planu urlopów z organizacją związkową funkcjonującą na terenie jego zakładu.
Planem urlopów nie obejmuje się tak zwanych urlopów na żądanie. Pracownikowi przysługują cztery dni urlopu na żądanie rocznie, zaś pracodawca ma obowiązek udzielenia tego urlopu nawet jeśli pracownik zgłosi chęć skorzystania z niego w dniu jego rozpoczęcia.
Złożenie wniosku urlopowego przez pracownika, podobnie jak podanie planu urlopów do wiadomości pracownika, odbywa się w sposób przyjęty u danego pracodawcy. Pracodawca nie jest związany wnioskiem pracownika, zawierającym propozycję terminu udzielenia mu urlopu wypoczynkowego. Pracodawcę wiążę jedynie wniosek urlopowy pracownicy, która urodziła lub ma urodzić dziecko i chciałaby skorzystać z urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, co stwierdził Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 20 sierpnia 2001 roku, w sprawie o sygnaturze I PKN 590/2000.
Polecamy serwis: Czas pracy
Ważne!
Mimo braku związania pracodawcy wnioskami pracowników, zawierającymi propozycję terminu udzielenia im urlopów wypoczynkowych, pracodawca powinien w miarę możliwości uwzględniać wnioski pracowników, mając oczywiście na uwadze potrzeby zakładu pracy.
Jeśli pracownik złożył wniosek urlopowy, ma prawo skorzystania z urlopu wypoczynkowego we wskazanym przez siebie terminie, dopiero po jego zaakceptowaniu przez pracodawcę, który dokonuje tego bądź poprzez ustalenie planu urlopów, bądź poprzez zawarcie porozumienia z pracownikiem wnioskującym o urlop. Zdanie takie przedstawił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 marca 2001 roku, w sprawie o sygnaturze I PKN 306/2000. Pogląd ten jest na tyle silnie utrwalony w orzecznictwie Sądu Najwyższego, iż w jednym ze swoich orzeczeń, stwierdził on, że nie uprawnia pracownika do rozpoczęcia urlopu wypoczynkowego bez zgody pracodawcy, nawet naruszenie przez niego obowiązku udzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego za dany rok, do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego (wyrok z dnia 5 grudnia 2000 roku, w sprawie o sygnaturze I PKN 121/2000). Samo złożenie wniosku o urlop wypoczynkowy, nie upoważnia więc pracownika do wykorzystania urlopu. Jak stwierdził Sąd Najwyższy, nieobecność pracownika w pracy, w dniach objętych niezaakceptowanym przez pracodawcę wnioskiem urlopowym, może być uznane za ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, a co za tym idzie może być podstawą do wypowiedzenia umowy o prace przez pracodawcę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Zobacz również: Odwołanie pracownika z urlopu