Do końca roku zostały mi tylko 2 dni urlopu. Nadarzyła się jednak wspaniała okazja „last minute” wyjechania za niewielkie pieniądze na 2 tygodnie do Meksyku. Zgłosiłem się do pracodawcy z wnioskiem o udzielenie mi urlopu z przysługującego mi wymiaru z puli przyszłorocznej. Pracodawca odmówił mi jednak, twierdząc, że do przyszłorocznego urlopu nie nabyłem jeszcze prawa, w związku z tym postąpiłby sprzecznie z przepisami. Czy rzeczywiście tak jest, a ja muszę zrezygnować z wycieczki mojego życia?
RADA
Pana pracodawca postąpił zgodnie z prawem. Nie oznacza to jednak, że musi Pan z wyjazdu rzeczywiście rezygnować albo uciekać się do oszukiwania pracodawcy i w celu zrealizowania swoich marzeń „uciekać na zwolnienie lekarskie”.
UZASADNIENIEWyjściem z sytuacji może okazać się prawo zwrócenia się do pracodawcy o udzielenie na ten czas urlopu bezpłatnego. Nic nie stoi również na przeszkodzie, aby pracodawca z własnej woli udzielił Panu w danym roku dłuższego niż przysługujący, zgodnie z przepisami prawa pracy, urlopu – wszystko zależy w tym przypadku od jego dobrej woli.
Pracodawca nie może jedynie udzielać urlopu w wymiarze niższym niż stanowi art. 154 § 1 k.p. (20 i 26 dni), natomiast może dowolnie kształtować długość urlopu, wydłużając normę wyrażoną w tym przepisie, co jest zgodne z art. 18 k.p.
Pana pracodawca postąpił zgodnie z prawem. Nie oznacza to jednak, że musi Pan z wyjazdu rzeczywiście rezygnować albo uciekać się do oszukiwania pracodawcy i w celu zrealizowania swoich marzeń „uciekać na zwolnienie lekarskie”.
UZASADNIENIEWyjściem z sytuacji może okazać się prawo zwrócenia się do pracodawcy o udzielenie na ten czas urlopu bezpłatnego. Nic nie stoi również na przeszkodzie, aby pracodawca z własnej woli udzielił Panu w danym roku dłuższego niż przysługujący, zgodnie z przepisami prawa pracy, urlopu – wszystko zależy w tym przypadku od jego dobrej woli.
Pracodawca nie może jedynie udzielać urlopu w wymiarze niższym niż stanowi art. 154 § 1 k.p. (20 i 26 dni), natomiast może dowolnie kształtować długość urlopu, wydłużając normę wyrażoną w tym przepisie, co jest zgodne z art. 18 k.p.
Zasadą jest, że urlopu wypoczynkowego udziela się pracownikowi w tym roku kalendarzowym, w którym uzyskał do niego prawo. Już z tej reguły, wyrażonej w art. 161 k.p., jednoznacznie wynika, że pracodawca nie ma możliwości zgodnego z prawem udzielenia Panu urlopu niejako „na zapas”, tzn. udzielenia w określonym roku kalendarzowym urlopu wypoczynkowego na poczet urlopu, do którego pracownik nabywa prawo dopiero z dniem 1 stycznia następnego roku kalendarzowego czy nawet kilku następnych lat.
Takie porozumienie pracodawcy z pracownikiem, w którym strony ustalą, że w danym roku pracodawca udzieli pracownikowi na poczet przysługujących pracownikowi w przyszłości urlopów wypoczynkowych urlopu w wymiarze nawet niższym niż wymiar urlopu, do którego pracownik nabędzie prawo dopiero w przyszłości, choćby było zawarte z zastrzeżeniem zrzeczenia się przez pracownika z uprawnienia do tego urlopu w następnym roku, należy uznać za bezwzględnie nieważne i naruszające normę art. 161 k.p.
Gdyby jednak do takiej sytuacji mimo wszystko doszło, nie pozbawia to pracownika uprawnienia do domagania się w kolejnym roku urlopu przysługującego mu rzeczywiście za dany rok, a pracodawca nie będzie miał żadnych środków obronnym przed takim żądaniem pracownika.