Zatrudnianie cudzoziemców w Polsce odbywa się na podstawie ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2008 r. nr 69 poz. 415 ze zm.). Jak wynika z obowiązujących przepisów, cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Polski, ale musi posiadać odpowiednie zezwolenia na pracę. Wszelkie formalności związane z zatrudnieniem cudzoziemca załatwia pracodawca, który jest zainteresowany zatrudnieniem obcokrajowca. Zezwolenia takie wydawane są przez marszałka województwa, który jest właściwy ze względu na siedzibę danego pracodawcy, który występuje o takie zezwolenie dla konkretnego cudzoziemca.
Przejęcie zakładu pracy lub jego części w świetle art. 231 § 1 k.p. powoduje, że nowy pracodawca z mocy prawa staje się stroną dotychczasowych stosunków pracy. Ponadto – jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego – pracodawca przejmujący zakład pracy na podstawie art. 231 § 1 k.p nie może zmienić warunków pracy pracownika na jego niekorzyść z powodu samego przejęcia zakładu pracy, bez względu na to, czy pracownik wyraża zgodę na taką zmianę (wyrok z 7 lutego 2007 r., I PK 269/06, OSP 2009/1/11).
Zezwolenie na pracę cudzoziemca zachowuje ważność w przypadku przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę (art. 88 i ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Uregulowania te mają więc zastosowanie w pełni do cudzoziemców zatrudnionych w przejmowanym zakładzie.