Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez Państwową Inspekcję Pracy miejsce pracy może zostać określone jako obszar geograficzny, ale nie może to być teren całego kraju. Wpisanie do umowy o pracę jako miejsca pracy terenu całego kraju tak naprawdę nie określa (nie precyzuje) miejsca pracy, w związku z czym jest rozwiązaniem nieprawidłowym. Takie określenie miejsca pracy pozbawiałoby pracowników realizacji przysługujących im różnych uprawnień, w szczególności z tytułu podróży służbowych, i przerzucałoby część kosztów pracy na pracownika. Jeżeli w istocie aktywność zawodowa pracownika będzie się koncentrować na kilku województwach, to te województwa powinny stanowić miejsce pracy.
Obowiązek wskazania w umowie o pracę miejsca pracy wynika z art. 29 k.p. Przyjmuje się, że strony mają znaczną swobodę w zakresie ustalenia miejsca pracy. Może to być miejsce stałe lub zmienne. Stałe miejsca pracy wyznaczają określone punkty geograficzne, np. siedziba albo oddział pracodawcy. Zmienność miejsca pracy wynika z rodzaju wykonywanej pracy. Obrazuje to przykład pracowników, których praca polega na stałym przemieszczaniu się (kurierzy, dostawcy, akwizytorzy). Ich miejsce pracy może rozciągać się na oznaczony obszar. Okoliczności konkretnego przypadku decydują o tym, jak duży będzie to obszar (dzielnica miasta, gmina, powiat, województwo).
W pytaniu wskazano, że pracownik na co dzień będzie przemieszczał się po kilku województwach, a dalsze wyjazdy mają odbywać się sporadycznie. Umowa powinna odzwierciedlać ten stan rzeczy. Za miejsce pracy należy uznać obszar wykonywania zwykłych, codziennych obowiązków pracowniczych. Skoro wyjazdy poza wyznaczony obszar nie będą zjawiskiem typowym, to powinny one odbywać się w ramach podróży służbowych. Taka sama konkluzja odnosi się również do początkowego okresu zatrudnienia, w którym pracownik jedynie przejściowo będzie przyjeżdżał od centrali.
Odbycie podróży służbowej uzależnione jest od wydania pracownikowi polecenia wykonania zadania służbowego poza jego stałym miejscem pracy, rozumianym jako obszar wybranych województw (art. 775 § 1 k.p.). Pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Warunki ich wypłacania określają układ zbiorowy pracy lub regulamin wynagradzania albo umowa o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest zobowiązany do ustalania regulaminu wynagradzania. Jeśli układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera postanowień dotyczących należności z tytułu podróży służbowych, uprawnienia pracownika określa się na podstawie dwóch rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej obowiązujących w państwowych i samorządowych jednostkach sfery budżetowej, wydanych na podstawie art. 775 § 2 k.p.