Przy zadaniowym czasie pracy pracownik ma większy margines samodzielnego zarządzania godzinami rozpoczęcia i zakończenia pracy, ale nie jest to zupełnie dowolne. Pracodawca ma obowiązek ustalić z pracownikiem czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, może on więc usztywnić część dnia np. ze względu na dostępność klientów albo konieczność kontaktu z pozostałymi członkami zespołu i przełożonymi.
Podstawową zasadą stosowania zadaniowego systemu czasu pracy jest powierzenie pracownikowi odpowiedniego wymiaru zadań, by mógł go on wykonać w swoim czasie pracy. Powierzenie to musi nastąpić zatem przy uwzględnieniu podstawowego czasu pracy, tj. systemu 8 godzin na dobę w ciągu przeciętnie 40 godzin tygodniowo w ramach przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy (art. 140 w związku z art. 129 Kodeksu pracy).
Jeżeli wykonanie powierzonych zadań w systemie zadaniowym czasu pracy jest niemożliwe w ramach ustawowych norm czasu pracy, to pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę nadliczbową (por. wyr. SN z 4.8.1999 r., I PKN 181/99). Wynagrodzenie będzie liczone według zasad kodeksu pracy - art. 1511 k.p. stanowi, że dodatek w wysokości 100% wynagrodzenia należy się za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w nocy a także w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy oraz w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy; 50% wynagrodzenia należy się za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż ww. wymienione.
Polecamy książkę: Świadczenia na rzecz pracowników – podatki, ZUS, ewidencja
Dochodzenie roszczeń w sądzie pracy przy zadaniowym czasie pracy jest jednak trudniejsze niż przy podstawowym systemie. Wynika to z faktu, że pracodawca nie prowadzi ewidencji godzin pracy takiego pracownika (art. 149 § 2 KP). Pracownik zobowiązany jest tym samym do wykazania liczby wypracowanych godzin nadliczbowych ze wskazaniem w jakie dni to następowało, by poprawnie wyliczyć należne za nie wynagrodzenie.
Należy jednakże dodać, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 15 marca 2006 r., sygn. akt II PK 165/05 ciężar dowodu powierzenia pracownikowi zadań możliwych do wykonania w obowiązujących normach czasu pracy spoczywa na pracodawcy, a nie pracowniku. Niemniej jednak pracownik do postępowania sądowego powinien zgromadzić dowody dokumentujące pracę w godzinach nadliczbowych, a także starać się wykazać, że jego praca była efektywna np. może on prowadzić własną ewidencję czasu pracy popartą skrzynką e-mailową, dokumentami firmowymi z datami czy zeznaniami świadków. Pracodawcy zastrzegają znaczną część dokumentacji uważając ją jako dane poufne czy tajemnicę przedsiębiorstwa, co utrudnia zdobycie i przedstawienie części materiału dowodowego, wpływając na wzrost skomplikowania prowadzenia sprawy sądowej.
Zobacz: Kalkulatory