Nowelizacja
Ustawą z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych (Dz.U.2013.896), do przepisów Kodeksu pracy został wprowadzony art. 1401 regulujący zasady stosowania ruchomego czasu pracy. Nowe regulacje obowiązuję od 23 sierpnia 2013 r. mają pozwolić na bardziej elastyczną organizację czasu pracy w zakładach pracy. Powinny również umożliwić bardziej racjonalną organizację czasu pracy i łatwiejsze godzenie przez pracowników życia zawodowego z osobistym. Zdarzają się bowiem przypadki, że pracownicy bez swojej winy nie mogą dotrzeć na czas do pracy, np. powodu znacznej odległości z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Instytucja ruchomego czasu pracy ma umożliwić im takie ustawienie harmonogramu pracy, w którym będą mogli wykonywać obowiązku służbowe w określonym czasie.
Zobacz serwis: Czas pracy
Ruchomy czas pracy
Ruchomy czas pracy charakteryzuje się tym, że umożliwia pracownikowi rozpoczynanie i kończenie pracy w określonych przedziałach czasowych, z zastrzeżeniem, że istnieje przedział czasowy, w którym wszyscy pracownicy są obecni w firmie.
Dopuszczalne są dwa rodzaje ruchomego czasu pracy. Pierwszy polegający na ustalaniu czasu pracy przewidującego różne godziny rozpoczynania praca w dniach pracy pracowników. Pracodawca może tutaj wyznaczać pracownikom różne godziny rozpoczynania pracy w poszczególne dni pracy w ten sposób, że w kolejnym dniu pracownik rozpoczynałaby pracę o godzinę wcześniej niż w dniu poprzednim. Należy jednak zaznaczyć, że taka praca nie jest pracą w godzinach nadliczbowych, a pracodawca powinien pamiętać o przestrzeganiu przepisów dotyczących wymiaru czasu pracy, odpoczynku dobowym i tygodniowym.
Druga postać ruchomego czasu pracy polega na określaniu przedziału czasu, w którym pracownik powinien podjąć pracę. Tutaj obowiązują takie zasady, jak w przypadku opisanym powyżej w zakresie rozpoczęcia pracy i przestrzegania przepisów o wymiarze czasu pracy.
Polecamy także: Maksymalny przedział godzinowy w ruchomym czasie pracy
Wprowadzenie ruchomego czasu pracy
Wprowadzenie ruchomego czasu pracy w firmie wymaga zawarcia przez pracodawcę porozumienia ze związkami zawodowymi lub przedstawicielami pracowników. Z wnioskiem o zastosowanie ruchomego czasu pracy może również wystąpić sam pracownik. W takim wniosku powinien określić w jakim przedziale czasowym jest gotowy wykonywać obowiązki służbowe. Wniosek pracownika o ruchomy czas pracy nie jest jednak dla pracodawcy wiążący. Pracodawca może wyrazić zgodę na objęcie pracownika ruchomym czasem pracy lub też takiej zgody pracownikowi odmówić.
Należy jednak zwrócić uwagę, iż porozumienie jest dla pracodawcy wygodniejsze, albowiem dzięki niemu system ruchomego czasu pracy obejmie cały dział lub wszystkich pracowników.
Przykład
Pracownik Firmy X z siedzibą w Warszawie dojeżdża do pracy z Nowego Dworu Mazowieckiego. Zdarza się tak, że bez swojej winy nie może dotrzeć do zakładu pracy na czas. Firma X nie została objęta systemem ruchomego czasu pracy na podstawie porozumienia pracodawcy z pracownikami. W związku z tym pracownik skierował do pracodawcy wniosek o objęcie go na podstawie art. 1401 k.p. ruchomym czasem pracy przewidującym rozpoczynanie obowiązków służbowych od poniedziałku do piątku w godzinach od 8 do 10 i kończenie ich od 17 do 18 po przepracowaniu 8 godzin. Jeśli pracodawca nie widzi żadnych przeszkód powinien wyrazić zgodę na takie rozwiązanie.
Warto wiedzieć, że pracownik może wystąpić z wnioskiem o ruchomy czas pracy również wtedy, gdy u pracodawcy przyjęto ruchomy czas pracy, jednak jest on zainteresowany innym rozkładem czasu pracy niż tym, który obowiązuje odgórnie.