- Dzięki uelastycznieniu przepisów o czasie pracy można łatwiej dostosować go do potrzeb pracownika
- Zatrudniony może odpracować swoje wyjście w celu załatwienia prywatnych spraw
- Osoba wezwana jako świadek do sądu ma prawo starać się o odzyskanie utraconej dniówki
W tym roku w ramach tzw. uelastyczniania przepisów o czasie pracy w kodeksie pracy znalazły się dwie zmiany, które pozwalają łatwiej dostosować czas pracy do potrzeb pracownika wynikających z jego sytuacji rodzinnej. Chodzi o możliwość odpracowania prywatnych wyjść z firmy i stosowania tzw. ruchomego czasu pracy, czyli zniesienie barier związanych z rozpoczęciem i zakończeniem zajęć w różnych godzinach w poszczególne dni tygodnia, w zależności od potrzeb zatrudnionego.
Początek o różnej porze
W kodeksie pracy pojawił się nowy art. 140[1], który zawiera przepis, zgodnie z którym rozkład czasu pracy może przewidywać różne godziny rozpoczynania pracy w dniach, które zgodnie z tym rozkładem są dla pracowników dniami pracy. Co więcej, rozkład czasu pracy może przewidywać przedział czasu, w którym pracownik decyduje o godzinie rozpoczęcia dniówki.
Kodeks określa specjalny tryb wprowadzania rozkładu przewidującego różne godziny przychodzenia do firmy. Zgodnie z przepisami może być on wprowadzony w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi; jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, pracodawca uzgadnia treść porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi. Jeżeli u pracodawcy nie działają zakładowe organizacje związkowe, to elastyczny rozkład ustala się w porozumieniu zawieranym z przedstawicielami pracowników, wyłonionymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy. Problem w tym, że takie ogólne zasady organizacji czasu pracy nie zawsze są w stanie uwzględnić doraźne bądź stałe potrzeby indywidualnych pracowników.
Na szczęście jest też rozwiązanie pozwalające na uwzględnienie indywidualnych potrzeb pracowników. Elastyczne godziny mogą być ustalone indywidualnie na pisemny wniosek pracownika. Powinien on określić w nim okres, w jakim miałby zaczynać pracę w indywidualnie oznaczonych godzinach, i jak będzie wyglądał dzień pracy w poszczególne dni. Wniosek nie musi być uzasadniany, ale oczywiście pracodawca chciałby wiedzieć, w jakim celu miałby iść pracownikowi na rękę.
Firma nie jest związana treścią wniosku – jeżeli jego realizacja nie jest w jej interesie albo jest ona trudna lub niemożliwa do przeprowadzenia, może bez konsekwencji odmówić pracownikowi.
Szefie, ja to odrobię
Cały artykuł znajdziesz w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej. Sprawdź
Podstawa prawna:
- Art. 140[1] ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).
- Par. 1 i następne rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. Nr 60, poz. 281 z późn. zm.).