Nawiązywanie pierwszego kontaktu przez kobiety
Pierwszy kontakt stanowi kluczowy etap na drodze poznawania drugiej osoby. Słynne „pierwsze wrażenie” obejmuje pięć czynników ułożonych w relacji kołowej (określanych też jako emocjonalny rentgen):
Kobiety wykorzystują o wiele więcej elementów w procesie rozpoznawania „gry” płci przeciwnej włączając często czynniki pozazmysłowe.
Najważniejszy wydaje się być tu element komunikacji pozawerbalnej - najlepiej rzucający się w oczy dla potencjalnych współpracowników, szefostwa, partnerów biznesowych, itd., generalnie osób, z którymi jeszcze nie przyszło nam rozmawiać, ale już mających świadomość o naszym istnieniu.
Władza wg kobiet i mężczyzn
Mężczyźni na ogół tworzą struktury hierarchiczne (poznawcze) oparte o paradygmacie współzawodnictwa, np. wyżej-niżej, wolniej-szybciej, pierwszy-drugi, itd. Piramida priorytetów skoncentrowana jest na dbałości o swoim ego, będącym zwieńczeniem procesu rywalizacji w grupie napędzanym przez chęć odniesienia zwycięstwa.
U kobiet natomiast komunikacja oparta jest na strukturach poziomych (kręgach) o charakterze partnerskim. Kładą one nacisk na wzajemność korzyści mogących wystąpić przy okazji wspólnego kontaktu (np. współpracy).
Zobacz także: Zarządzanie różnorodnością w środowisku pracy z korzyścią dla pracodawcy
Najbardziej transparentnym czynnikiem różnicującym kobiety i mężczyzn w procesie nawiązywania kontaktów jest sam sposób komunikowania. Język (werbalny i niewerbalny) kobiet oparty jest na bliskości jako relacji stanowiącej klucz do świata relacji. Prowadzić to ma do wypracowania jak największej zgodności i minimalizowaniu różnic. Mężczyźni podświadomie stawiają na niezależność w odpowiedzi do oczekiwań świata zorientowanego na status. Wydawać rozkazy i je wypełniać – oto realizacja reguł hierarchii.
Rywalizacja
Każdy kontakt dla mężczyzny to zawody o zerowej sumie wygranych. Dominuje zasada win-lost. „Niech wygrywa najlepszy”. Rywalizacja jest korzystna, bo wydobywa z ludzi co najlepsze i pomaga odkryć rozwiązania.
Kobiety traktują rywalizację jako źródło interakcji z innymi, gra jest zabawą. Rzadko grają o status w grupie. Rywalizację postrzegają jako potrzebę podnoszenia doskonałości osobistej.
Zasada 10:30:60
Zasada 10:30:60 stanowi kluczową taktykę zręcznego promowania własnych osiągnięć i kompetencji oraz autoprezentacji. Zakładane przez nią techniki skutecznego porozumiewania się opierają się na umiejętnościach miękkich i sztuce kreowania własnego wizerunku.
Takie czynniki jak wiedza specjalistyczna i wszystko to, co wpływa na merytorykę i fachowość naszych działań („co mówimy?”) składa się na nasz sukces jedynie w 10%.
Kolejne 30% stanowi ugruntowany wizerunek i reputacja pośród najbliższego otoczenia (kluczowym elementem na tym etapie jest nasza osobowość wpływająca na to „jak mówimy?”).
Najważniejszy czynnik, wpływający aż na 60% sukcesu, obejmuje mowa ciała – wywierający pośredni na nasze stosunki w pracy i stopień popularności (np. wśród nieznanych nam osób mijanych okazjonalnie na korytarzach).
Zasada ta jest ciągle niedoceniana w środowisku polskiego biznesu. Networking jest podstawą budowania własnego wizerunku, a to jest niedoceniane przez kobiety.
Źródło: Barbara Schneider „Niegrzeczne dziewczynki robią karierę” BC edu
Autorytet w biznesie
Zasadniczą różnicę między kobietami a mężczyznami, w świetle omawianego czynnika mowy ciała, stanowi pozycja jaką przyjmują podczas rozmowy.
Łatwym do zaobserwowania jest to, iż kobiety podczas rozmów z kobietami stoją twarzą w twarz, a mężczyźni rozmawiając z mężczyznami ramię w ramię, jednocześnie mówiąc przed siebie (w ich przypadku pozycja „twarzą w twarz” wskazuje na konfrontację).
Podwładny wykazuje więcej symptomów niesubordynacji i lekceważenia rytuałów rangi, gdy jego przełożony (lub przełożona) stoi, siedzi lub chodzi po jego lewej stronie. Prawa strona, zgodnie z tradycją, jest miejscem zarezerwowanym dla osoby respektowanej, ważniejszej.
Według Pang Li Kin – singapurskiej konsultantki ds. wizerunku, również ubiór wpływa na manifestację relacji władczość – uniżenie. Kolory jasne (biel, brąz, zieleń, żółć) wskazują na przystępność, dla autorytetów zarezerwowane są kolory ciemne (czerń, granat, fiolet, niebieski, czerwień), natomiast kontrast i żywe kolory (ale także fiolet i bordo) podkreślają indywidualizm.
Rozmowy konfliktowe
W ramach odniesień do rozmów konfliktowych mężczyźni na ogół wolą mówić sami i przekonują, kobiety raczej słuchają i stawiają pytania. Jeśli już problemy wystąpią, mężczyźni starają się ich nie zauważać, kobiety natomiast wskazują na nie pośrednio licząc na autorefleksję drugiej osoby i jej zmianę.
Mężczyźni całkowicie odmiennie niż kobiety myślą o uczuciach drugiej strony (przy okazji na ogół okazując złość), te natomiast o problemach rozmawiają z osobami trzecimi i chcą być zrozumiane zanim zdecydują się na rozwiązanie (mężczyźni przede wszystkim poszukują rozwiązań praktycznych).
Kobiety, w odróżnieniu od mężczyzn, są pamiętliwe, zapamiętują zranienia i niesprawiedliwości. Ci na ogół są bardziej skłonni do puszczenia wielu rzeczy w niepamięć.
Różnice w pracy
Mężczyźni cenią autonomię, obawiają się intymności w powiązaniu z zależnością. Mają problemy, że muszą uwzględniać zdanie innych. Kobiety mają trudności z szybkimi decyzjami, bo wierzą, że nie powinny działać same.
Mężczyźni podejmują odpowiedzialność za sprawę i wynik, a kobiety za ludzi w niej uczestniczących, dla nich jest ważna atmosfera.
W przypadku zadań mocno ograniczonych czasowo dla mężczyzn aspekt wydajności jest na pierwszym miejscu, kobiety mają przewagę w rozwiązywaniu zadań organizacyjnych, potrafią lepiej i szybciej z lepszymi wynikami wdrażać projekty, przejmują szybko kompetencje i zadania odpowiedzialności.
Czy to prawda?
Niektórzy twierdzą, że jest więcej podobieństw między kobietami i mężczyznami niż różnic (wyłączając oczywiście biologiczne). Niektóre z powyższych stwierdzeń są czarno – białe. Myślę, ze dychotomia skłania do refleksji, nie tylko w miejscu pracy, ale i w życiu prywatnym.
Zadaj pytanie na: Forum Kadry
Alicja Moszyńska, Właścicielka firmy Architektura Biznesu: doradza MSP w zakresie budowania marki i kultury firmy, marketingu, negocjacji i obsługi klienta.
Współpracowała z wieloma koncernami zagranicznymi (m.in. Johnson & Johnson, Bayer, Mercedes-Benz, Tyco, US Pharmacia, Samsung ). Wykładowca akademicki, specjalizacja: synergia płci w biznesie, komunikacja interpersonalna i negocjacje. Autorka artykułów, organizatorka seminariów i akcji medialnych promujących kobiety w biznesie.