Partnerstwo w pracy? Kobiety na stanowiskach dyrektorskich? To się wielu nie mieści w głowach. A może potrzeba więcej wiedzy, co mogą kobiety dzięki innemu spojrzeniu wnieść do „męskiego świata” biznesu.
Nie wiadomo, od czego zacząć: czy najpierw edukować mężczyzn, pokazując, jaką efektywność biznesową mogą osiągnąć, wprowadzając kobiety na stanowiska menedżerskie, czy same kobiety, aby poznały meandry swojej psychiki i wiedziały, jak wiele mają talentów i wreszcie w nie uwierzyły?
Czy to rozprawka o dyskryminacji kobiet, czy o odwiecznej walce płci? Otóż nie - sztuka wojny zostaje zastąpiona sztuką synergii.
Czy to możliwe, aby kobiety miały tyle empatii dla mężczyzn, że zrozumieją, dlaczego są czasami ignorowane na korytarzach przez szefów i cierpią z powodu braku tolerancji i zrozumienia? Takie zachowanie to wynik nieporozumienia - mężczyźni mają taki styl.
Sama przeżyłam dylemat, kiedy szef organizacji o dużym prestiżu na cyklicznych spotkaniach zawsze witał się z równorzędnymi właścicielami firm - mężczyznami - uczestniczącymi w projekcie, mi nigdy nie podając ręki na powitanie. Minęło kilka miesięcy, zanim żartobliwie mogłam podziękować mu za to, że witając się ze mną, wreszcie zaliczył mnie do grona partnerów. Po prostu jako szefowi w branży motoryzacyjnej nie przyszło mu do głowy, że kobietom należy się równorzędne traktowanie. Właśnie wtedy, zasiadając przy wspólnym stole konferencyjnym z mężczyznami, zaczęłam rozumieć, co to znaczy partnerstwo. Dzięki obserwacji zachowania i tematów dyskusji prezesów „męskich branż” zaczęłam się przygotowywać do każdego spotkania. Niebagatelną rolę odegrały identyfikacja i wybór tematów: samochody, giełda, mecze piłki nożnej, polityka, wycieczki zagraniczne oraz efekt demonstracji stanu posiadania. Opanowywałam te tematy w cyklu cotygodniowym, aby przynajmniej w ułamku procentu być postrzeganą jako „obiekt równorzędny”.
W tym miejscu genialne odkrycie J. Stiglitza, że z biznesem łączy się nie tylko psychologia, lecz także neurologia (m.in. różnice w budowie mózgu kobiety i mężczyzny) ma właściwą konotację.
To, jak stać się partnerem biznesowym w męskim świecie przy zachowaniu atrybutów kobiecości, jest coraz częściej zadawanym przez kobiety pytaniem.
Jakie są sekrety płci i jak je wykorzystać, aby stworzyć płaszczyznę tolerancji i zrozumienia w celu podniesienia konkurencyjności firmy na rynku? Może zorganizować szkolenia dla kadry zarządzającej obu płci, aby umiała znajdować talenty zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet, tak by przyniosło to zamierzone efekty ekonomiczne.
Zawsze istnieje jednak niebezpieczeństwo, że nawet najszlachetniejsze idee zostaną zinterpretowane przyziemnie.
Przypominam sobie ogłoszenie wyników konkursu dotyczącego równości płci. Byłam o krok od głośnego potępienia wypowiedzi zwycięzców i jury, ponieważ intencje pomysłodawców zostały spłycone. Najistotniejszym kryterium dobrego traktowania kobiet w miejscu pracy uznano... liczbę kobiet na urlopach macierzyńskich. Wielo- miesięczne zmagania jury i działów wspierających akcje, według mnie, poszły na marne.
Czy wizerunek polskiej kobiety biznesu będziemy ciągle mierzyć ilością urlopów macierzyńskich? Czy też ich kreatywnością, innowacyjnością i innym spojrzeniem na budowanie strategii biznesowych? Mam nadzieję, że już niedługo nie tą pierwszą miarą.