W przypadku pracownika zatrudnionego na stanowisku kucharza należy wyposażyć go w obuwie w rodzaju półbutów czy nawet klapek z paskiem stabilizującym piętę oraz podeszwą antypoślizgową chroniącą przed zagrożeniem poślizgnięcia się czy przewrócenia na mokrej, śliskiej powierzchni. Obuwie nie może powodować niedogodności lub wywoływać dyskomfortu podczas jego stosowania w pracy.
Wydawanie zaświadczeń o braku przeciwwskazań zdrowotnych do zatrudnienia na stanowisku pracy oraz ewentualnych zaleceń czy uwarunkowań co do tego zatrudnienia należy do kompetencji lekarza medycyny pracy. Jedynie lekarz medycyny pracy ma możliwość orzekania w sprawach zdolności do pracy. Oznacza to, że zalecenie lekarza rodzinnego, jeśli nie jest lekarzem medycyny pracy, nie jest wiążące. Dlatego też, pracodawca, który dowiedział się o schorzeniu pracownika, powinien skierować go na badania do lekarza w poradni medycyny pracy, z którą pracodawca ma podpisaną umowę, jeżeli taką zawarł.
Zasady doboru obuwia
Obuwie ochronne powinno być dobrane odpowiednio do występujących zagrożeń w środowisku pracy na danym stanowisku.
Przy doborze obuwia należy rozważyć następujące czynniki ryzyka:
- ryzyko stłuczenia i zmiażdżenia stopy przez spadające lub staczające się przedmioty,
- zagrożenie przebiciem,
- wstrząsy i wibracje,
- śliskość powierzchni podłoża,
- nierówne, mokre, śliskie podłoże,
- ryzyko przecięcia,
- temperatura,
- kontakt z gorącym podłożem,
- szkodliwe substancje chemiczne,
- porażenie elektryczne,
- inne zagrożenia oddziaływujące na kończyny dolne.
Należy również określić stopień narażenia pracowników na działanie wyżej wymienionych czynników szkodliwych i niebezpiecznych (np. ciężar przedmiotu, który może upaść na stopę, wartość temperatury, czas działania zagrożenia itp.) oraz wiążącą się z nim ciężkość ewentualnych urazów.
Wykonana analiza i ocena zagrożeń na stanowisku pracy umożliwia określenie wymagań co do rodzaju materiałów, cech konstrukcyjnych oraz kategorii ochronnej obuwia, tak aby mogło ono zapewniać skuteczną ochronę pracownika.
Dobierając obuwie, należy również brać pod uwagę warunki pracy, czy jest to praca w pomieszczeniach zamkniętych o stałej temperaturze, czy na otwartej przestrzeni.
Do pracy w pomieszczeniach zamkniętych dobrym rozwiązaniem będą półbuty, gdyż są lżejsze od trzewików.
Obuwia ochronnego należy używać zawsze wtedy, kiedy nie jest możliwe bezpieczne wykonanie pracy w normalnie do tego przeznaczonym obuwiu. Pracodawca jest odpowiedzialny za dostarczenie obuwie, które będzie spełniało wymogi związane z warunkami i nie będzie powodowało niedogodności lub wywoływało dyskomfortu podczas jego stosowania w pracy.
W przypadku pracownika zatrudnionego na stanowisku kucharza wydaje się zasadne wyposażenie go w obuwie zawodowe często określane jako obuwie robocze w rodzaju półbutów czy nawet klapek z paskiem stabilizującym piętę oraz podeszwą antypoślizgową chroniącą przed zagrożeniem poślizgnięcia się czy przewrócenia na mokrej, śliskiej powierzchni (wymagania dotyczące obuwia zawodowego określa PN-EN ISO 20347).
WAŻNE!
Wyboru obuwia ochronnego należy dokonywać jedynie spośród tych, które są oznakowane znakiem CE.
Podstawa prawna:
- art. 6 ust. 1 pkt 2a ustawy z 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (DzU z 2004 r. nr 125, poz. 1317 ze zm.),
- rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (DzU nr 69, poz. 332 ze zm.).