Pracodawca miał prawo do pomniejszenia wysokości ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej w wysokości proporcjonalnej do liczby dni faktycznie wykonywanej pracy przez pracownika.
UZASADNIENIE
Na pracodawcy spoczywa obowiązek zapewnienia prania, konserwacji, naprawy, odpylania oraz odkażania odzieży i obuwia roboczego, tak aby posiadały one właściwości ochronne i użytkowe. Jest także możliwość zwolnienia pracodawcy z obowiązku prania odzieży roboczej i odpłatnego zlecenia powyższej czynności pracownikowi.
WAŻNE!
Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika pod warunkiem wypłacenia przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.
O powyższej decyzji oraz wysokości ekwiwalentu może decydować subiektywna ocena pracodawcy, a nie stan obiektywny. Należy również zwrócić uwagę na to, że jego wysokość określona jest w sposób bardzo ogólny, tj. „równowartość kosztów poniesionych przez pracownika” (art. 2379 § 2, 3 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
Pracodawca zwraca pracownikowi koszty prania, konserwacji oraz naprawy odzieży i obuwia roboczego. Logiczne wydaje się więc, że w przypadku niewykonywania pracy przez pracownika, odzież i obuwie robocze nie ulegają zabrudzeniu i zniszczeniu w procesie pracy, a co za tym idzie, brak jest podstawy do rekompensaty finansowej za ich pranie i konserwację.
WSKAZÓWKA!
Zasady naliczania i wypłaty ekwiwalentu za pranie oraz konserwację odzieży i obuwia roboczego w celu wyeliminowania wszelkich wątpliwości powinny być określone szczegółowo w przepisach wewnątrzzakładowych.
PODSTAWA PRAWNA
- Art. 2379 § 2 i 3 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).